อัลบั้มพระ ประวัติ และวัตถุมงคล

ยังครับพี่ตี๋...เดี๋ยวต้องออกไปแล้วครับ

 

สวัสดียามเที่ยง คุณนิค

 

คับพี่ตี๋ ถ้าภาษาโคราชเรียกเคี้ยว แต่ภาษากลางเรียกเขี้ยว คับ

ตัวผมเองก็สับสนมานาน เลยถามพ่อผมว่าความหมากจิงๆของชื่อผมคืออะไร
แกตอบว่าเขี้ยวที่แปลว่าฟันหรือเขี้ยวเเสืออะไรปะมานนั้นอะคับ

 

สำนวนที่เกี่ยวกับบัว ได้แก่ บัวไม่ช้ำ น้ำไม่ขุ่น มีความหมายว่า รู้จักผ่อนปรนเข้าหากัน มิให้กระทบ กระเทือน รู้จักถนอมน้ำใจไม่ให้ขุ่นเคือง บางคนก็ใช้ว่า บัวไม่ให้ช้ำ น้ำไม่ให้ขุ่น บัวใต้น้ำ เป็นคำเปรียบคนที่มีสติปัญญาทึบ ไม่มีโอกาสบรรลุธรรม โดยปริยาย หมายถึง คนโง่ บัวบังใบ เป็นคำเปรียบหมายถึง เห็นผิวเนื้อรำไร ช้างตายทั้งตัว เอาใบบัวมาปิด หมายถึง ความชั่วหรือความผิดร้ายแรงที่คนรู้กันทั่วแล้ว จะปิดปังอย่างไรก็ไม่สำเร็จ เป็นต้น

 

ขอให้ทานให้อร่อยนะครับ ส่วนผมเรียบร้อยแล้วครับ ต้มยำปลาร้อนๆครับ

 

ขอบคุณครับ ผมขอใช้คำว่า เคี้ยว ภาษาท้องถิ่นนะครับ
ว่าแต่จะกลับโคราชวันไหนครับ อยู่นานหรือเปล่าเพราะช่วงต้นเดือนเมษา ผมต้องกลับไปเช็งเม้งที่สุโขทัยอาจจะหลายวันครับ

 

ผมกลับวันที่27เดือนนี้คับ แต่อาจะไปหลายๆทีเพราะมีเพื่อนกลับพร้อมกัน กลับมาออสเตรเลียคงปลายเดือนเมษาคับวันที่20 ลางานได้เท่านี้จิงๆ ยังไงจะติดต่อพี่ตี๋บ่อยๆนะคับเพื่อว่างตรงกันจะได้เข้าไปเล่นด้วยคับ อยากเจิอพี่เหมือนกัน

 

น้อมกราบหลวงปู่พวง -/\-

อาทิตย์หน้าขอให้ได้กราบหลวงปู่

สวัสดียามบ่ายทุกๆท่านคร๊าบบ ไปกราบหลวงปู่โต๊ะตั้งแต่ตอนสาย วันนี้เย็นชุ่มช่ำติดฝนอยู่ที่วัดแต่ได้คุยกับคนที่มากราบหลวงปู่และคุณอาที่วัดกันเพลินเพิ่งถึงบ้านคร๊าบบ

 

.... ฝาไว้ในอัลบั้ม ....​

หลวงปู่ทวด พิมพ์พระรอดหลังแบบ เลื่อนสมณศักดิ์ อาจารย์ทอง

 

​

 

​

 

​

 

เหรียญเลื่อนสมณศักดิ์ชื่อดีคร๊าบบ พี่เอ๊ะ

 

อนุโมทนาครับคุณปู...

 

​

 

เมืองกรุงเก่า จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ได้ชื่อว่าเป็นดินแดนแห่งธรรมที่มีพระเกจิอาจารย์ชื่อดังทั้งเก่าและใหม่จำนวนมาก สืบสานพุทธาคมจากรุ่น สู่รุ่น



"หลวงพ่อหน่าย อินทสีโล" เจ้าอาวาสวัดบ้านแจ้ง อ.บางปะหัน จ.พระนครศรีอยุธยา พระเกจิอาจารย์รูปหนึ่งที่ได้รับความเลื่อมใสศรัทธามาอย่างยาวนาน



นอกจากนี้ ยังมีชื่อเสียงในด้านการสักยันต์อีกด้วย ชาวเมืองอยุธยาที่มีการสักยันต์ในยุคนั้น จะต้องมีรอยสักของท่านเกือบทุกคน โดยเฉพาะยันต์จิ้งจก ที่โดดเด่นในด้านเมตตามหานิยม



มีนามเดิม หน่าย มีความดี วัน-เดือนที่เกิดไม่ระบุชัด ปีพ.ศ.2446 ที่ ต.หันสังข์ อ.บางปะหัน จ.พระนครศรีอยุธยา บิดา-มารดา ชื่อ นายหลาบ และนางพลอย มีความดี จบการศึกษาชั้นประถมปีที่ 4 จากโรงเรียนวัด ในสมัยนั้นการศึกษายังไม่ค่อยเจริญ พออ่านออกเขียนได้ เมื่อจบการศึกษาแล้ว ช่วยพ่อแม่ทำงานอยู่กับบ้าน



อายุ 12 ปี บรรพชาเป็นสามเณรที่วัดบ้านแจ้ง มีพระครูพัด เป็นพระอุปัชฌาย์ ศึกษาธรรมวินัยและวิทยาคมบ้างเล็กน้อย ด้วยอายุยังน้อย



กระทั่งอายุครบ 22 ปี เข้าอุปสมบทที่วัดบ้านแจ้ง มีพระครูพัด เป็นพระอุปัชฌาย์ ได้ฉายาว่า อินทสีโล



หลังอุปสมบท พรรษาแรก ท่านเริ่มออกเดินธุดงค์ไปในป่าเขาตามภาคต่างๆ ซึ่งมีสัตว์ดุร้ายที่ชุกชุม แต่ก็ไม่มีความเกรงกลัวกับสัตว์ร้ายเหล่านั้น



เมื่อท่านเดินธุดงค์อยู่ในป่าจนเป็นที่พอใจแล้ว จึงได้กลับมายังวัดแจ้ง อยู่ได้ 3 เดือน จึงเดินทางไปศึกษาวิทยาคมกับหลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า



ขณะที่เรียนอยู่ที่วัดปากคลองมะขามเฒ่า ได้พบกับกรมหลวงชุมพรเขตรอุดมศักดิ์ และศึกษาวิชากับท่านบ้าง แต่ส่วนมากจะได้วิชาจากหลวงปู่ศุข แต่ยังไม่ทันที่จะได้วิชาแขนงสุดท้าย หลวงปู่ศุขก็มรณภาพไปเสียก่อน



แม้จะเป็นระยะเวลาเพียงแค่หนึ่งปี แต่หลวงพ่อหน่ายได้ฝึกฝนทบทวนสรรพวิชาต่างๆ อย่างเข้มข้น ถือว่าเป็นศิษย์รุ่นสุดท้ายของหลวงปู่ศุขอย่างแท้จริง



หลังจากนั้นท่านได้ไปศึกษาวิชาเครื่องรางของขลังและวิทยาคมกับอาจารย์ย่ามแดง ซึ่งเป็นศิษย์เอกของ หลวงปู่ศุข หลังจากเรียนวิชาจากอาจารย์ย่ามแดง จึงกลับมาจำพรรษาที่วัดบ้านแจ้ง ซึ่งในขณะนั้นมี พระครูอนุวัติสังฆกิจ (เคลือบ) เป็นเจ้าอาวาสท่านได้ไปจำพรรษาอยู่ในป่าช้านานถึง 20 ปี โดยบอกว่าในป่าช้าเงียบและสงบ เหมาะแก่การปฏิบัติวิปัสสนากัมมัฏฐาน



หลวงพ่อหน่าย ช่วยพระครูสังฆกิจ (เคลือบ) พัฒนาวัดบ้านแจ้ง ด้วยการสร้างอุโบสถ กุฏิ ศาลาการเปรียญ เมื่อพระครูสังฆกิจมรณภาพ ญาติโยมจึงนิมนต์หลวงพ่อหน่ายขึ้นเป็นเจ้าอาวาสสืบแทนตั้งแต่ปี พ.ศ.2512 ขณะที่มีอายุได้ 71 ปี โดยที่ท่านไม่ยอมรับสมณศักดิ์ใดๆ ทั้งสิ้น



หลวงพ่อหน่ายปกครองดูแลพระภิกษุสามเณร รวมทั้งเกื้อกูลต่ออุบาสก-อุบาสิกามายาวนาน เป็นพระอุปัชฌาย์ให้กุลบุตรทั้งหลายได้บรรพชาอุปสมบท เป็นสามเณรและพระภิกษุเป็นจำนวนไม่น้อยเช่นกัน



จากวัตรปฏิบัติและเมตตาธรรมที่หลวงพ่อหน่ายได้ให้แก่ลูกศิษย์และญาติโยมทั้งหลายมายาวนาน ทำให้ท่านเป็นที่เคารพนับถือ ประกอบกับเมื่อท่านได้สร้างวัตถุมงคลและมีผู้นำไปบูชาแล้วเกิดผลเป็นสุข ความเจริญ หรือแคล้วคลาดจากภัยพิบัติต่างๆ จึงทำให้ชื่อเสียงของหลวงพ่อหน่ายอยู่ในทำเนียบของพระเกจิอาจารย์ชื่อดังรูปหนึ่งของเมืองไทย



ทั้งนี้ หลวงพ่อหน่ายได้สร้างเครื่องรางของขลังไว้หลายอย่าง อาทิ ตะกรุดโทน, ตะกรุดมหาอุด, พระโมคคัลลาน์พิมพ์ใหญ่และพิมพ์เล็ก, พระพุทธโคดมพิมพ์ใหญ่และพิมพ์เล็ก รวมถึงเหรียญรุ่นต่างๆ อีกหลายรุ่น



ตลอดชีวิตของหลวงพ่อหน่าย ท่านได้นำวิชาความรู้ที่ร่ำเรียนมาช่วยเหลือชาวบ้านและลูกศิษย์อย่างต่อเนื่อง ท่านเป็นสงฆ์ที่รักสันโดษ ครองบรรพชิตอย่างเรียบง่าย และไม่เคยโอ้อวดตน

ต่อมาละสังขารอย่างสงบ เมื่อวันอังคารที่ 10 พ.ค. 2531 รวมอายุ 86 ปี พรรษา 74

 

บูชามาจากเพื่อน2เหรียญ...ตอนหลังเพื่อนขอบูชาคืนกลับไปหนึ่งเหรียญครับ...เหรียญนี้บล็อคธรรมดา

 

อนุโมทนาบุญด้วยครับพี่ปู

สวัสดียาม บ่าย พี่ๆ ทั้ง สามหนุ่ม สามมุม (พี่เอ๊ะ พี่กูน พี่ปู) และทุกๆท่านด้วยครับ

 

สวัสดีบ่ายๆครับ..ไฟบริษัทดับต้องยิงตรงจากมือถือครับ...

 

ขอบคุณคร๊าบบ น้องเอ็ม ครูบาอาจารย์ท่านเคยบอกว่าการเดินทางไปไหว้พระก็เป็นการฝึกบารมี10 เหมือนกัน ต้องอาศัย ความตั้งใจ ความอดทน และทุกๆอย่างในบารมี10 นั่นแหละคร๊าบบ