เรื่องเด่น เพ่งพินิจ "..ความตาย.."(มรณานุสสติ)

“ความสำเร็จในการใช้ชีวิตของคนเราไม่ใช่มีเพียงว่า ต้องประสบความสำเร็จในสิ่งที่ฝันเท่านั้น
แต่ความสำเร็จอยู่ที่ว่าเมื่อพบข้อจำกัดแล้ว
ก็เข้มแข็งพอที่จะปล่อยวางความฝันนั้นได้ด้วยรอยยิ้มเช่นกัน”
พบกับแอนนี่ - ธรรมนันท์ ทุมสอน
แม้ความจริงจะต่างจากความฝัน
เธอก็พร้อมจะสุขอยู่กับความจริงนั้น
แม้มันจะห่างกับความฝันโดยสิ้นเชิงก็ตาม
ติดตามบทความฉบับเต็มได้ที่นี่
ชีวิตที่ยังยิ้มได้ภายใต้ข้อจำกัด | โครงการเผชิญความตายอย่างสงบ

 

"อยู่กับปัจจุบัน"


คำง่ายๆ ที่เราอาจเผลอลืมไปบ่อยๆ
โดยเฉพาะเวลาที่เราโหยหาอดีต หรือกังวลในอนาคต
ถ้าเรารู้ตัว ลองฝึกตัวเองให้ปล่อยวางและอยู่กับปัจจุบัน
ณ ที่ตรงนี้ ณ เวลานี้...
สติจะช่วยให้เราปล่อยวางกับอะไรๆในชีวิตได้ง่ายขึ้น
และหากถึงวันหนึ่งที่ต้องจากไป ก็พอจะอุ่นใจได้ว่า หากเราฝึกมามากพอ ก็สามารถจะจากไปอย่างสงบได้โดยไม่ยากเย็น

 

ขอเชิญทุกท่านร่วมกิจกรรมในโครงการชุมชนออนไลน์ การจัดการความรู้สุขภาวะระยะท้าย

โดยสมาคมบริบาลผู้ป่วยระยะท้าย สนับสนุนโดย สสส.
ในประเด็นที่ 7 ประจำเดือน กันยายน - พฤศจิกายน 2558

หัวข้อ : ตายดีที่บ้าน

ประสบการณ์การช่วยให้ผู้ป่วยหรือคนที่คุณรักได้กลับมาเสียชีวิตที่บ้าน

เมื่อวาระสุดท้ายมาถึง หลายคนอยากกลับมาเสียชีวิตที่บ้าน ท่านกลางคนที่เรารัก และสิ่งที่คุ้นเคย
แต่ความต้องการนี้กลับไม่ง่ายนักในปัจจุบัน
"ถ้าอาการหนัก จะทำอย่างไร ไม่รู้จะทำยังไง"
"จะมีใครจะดูแลเองได้ตลอด ๒๔ ชม.หรือ"
"ดูแลเองที่บ้าน หรือจะสู้อยู่ในมือหมอมือพยาบาล"
"ถ้าฉุกเฉินขึ้นมา จะพาไปโรงพยาบาลตอนนั้น เตียงก็เต็ม"
แต่มีผู้ป่วยหลายคน จากหลายครอบครัว สามารถก้าวพ้นความกังวลดังกล่าวช้างต้น
และนำพาผู้ป่วย คนที่เรารัก กลับมาเสียชีวิตที่บ้านตนเองได้ตามที่ปรารถนา

เชิญร่วมเขียนเรื่องเล่าประสบการณ์ความสำเร็จดังกล่าว เพื่อเป็นประโยชน์ต่อสาธารณะ

อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมและของที่ระลึกได้ที่
https://www.gotoknow.org/posts/594249

 

“No oneon earth has ever escaped death.
It is the justice of nature mutually befalling everyone.”
Ven. Phra Phaisal Visalo

“ไม่มีใครในโลกนี้หนีความตายไปพ้น...นี่คือความเป็นธรรมที่ทุกคนได้รับจากธรรมชาติเสมอเหมือนกันหมด”



พระไพศาล วิสาโล



ที่มา: เพื่อรอยยิ้มเมื่อสิ้นลม
(ประสบการณ์ของ กานดาวศรี ตุลาธรรมกิจ ในการช่วยเหลือผู้ป่วยระยะสุดท้าย)
โดย:สง่า ลือชาพัฒนพร

 

ถ้าคุณเรียนจบ ‘ปริญญาตรี’
แล้วสมองของคุณเกิดพังกระทันหัน
จนต้องกลับไปตั้งต้นเรียนใหม่ที่โรงเรียนอนุบาล

คุณจะ ‘ท้อ’ หรือ คุณจะ ‘ทำ’
เพื่อให้ได้กลับมาเรียน ‘ปริญญาโท’

อ่านบทความฉบับเต็มของชมพู่ ภูธิชา ได้ที่
ชมพู่: อยู่กับสิ่งที่มี ไม่ใช่สิ่งที่ฝัน และทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด | โครงการเผชิญความตายอ

 

ตายดีที่บ้าน

โครงการชุมชนออนไลน์ การจัดการความรู้สุขภาวะระยะท้าย
โดยสมาคมบริบาลผู้ป่วยระยะท้าย ขอเชิญทุกท่านร่วมกิจกรรม
ในประเด็นที่ 7 ประจำเดือน กันยายน - พฤศจิกายน 2558
หัวข้อ : ตายดีที่บ้าน
ประสบการณ์การช่วยให้ผู้ป่วยหรือคนที่คุณรักได้กลับมาเสียชีวิตที่บ้าน
เมื่อวาระสุดท้ายมาถึง หลายคนอยากกลับมาเสียชีวิตที่บ้าน ท่านกลางคนที่เรารัก และสิ่งที่คุ้นเคย
แต่ความต้องการนี้กลับไม่ง่ายนักในปัจจุบัน
"ถ้าอาการหนัก จะทำอย่างไร ไม่รู้จะทำยังไง"
"จะมีใครจะดูแลเองได้ตลอด ๒๔ ชม.หรือ"
"ดูแลเองที่บ้าน หรือจะสู้อยู่ในมือหมอมือพยาบาล"
"ถ้าฉุกเฉินขึ้นมา จะพาไปโรงพยาบาลตอนนั้น เตียงก็เต็ม"
แต่มีผู้ป่วยหลายคน จากหลายครอบครัว สามารถก้าวพ้นความกังวลดังกล่าวช้างต้น
และนำพาผู้ป่วย คนที่เรารัก กลับมาเสียชีวิตที่บ้านตนเองได้ตามที่ปรารถนา
เชิญร่วมเขียนเรื่องเล่าประสบการณ์ความสำเร็จดังกล่าว เพื่อเป็นประโยชน์ต่อสาธารณะ
อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมและของที่ระลึกได้ที่
https://www.gotoknow.org/posts/594249
.........
จากเพจ Pal2Know

 

หากไม่เข้าใจชีวิตจากชีวิต ลองเข้าใจชีวิตจากความตายดู

เมื่อหมอวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็ง พิธีกรและผู้สื่อข่าวชื่อดัง คุณอุ๊ ช่อผกา วิริยานนท์ บอกว่าสิ่งที่คิดในตอนนั้นคือ…

” ชื่อเสียง บริษัท กิจการ ธุรกิจ หรืออะไรก็ตามที่เราพยายามทำ มันไม่ได้แวบเข้ามาในหัวเลยค่ะ เพราะในนาทีที่เหลือน้อย ดิฉันทบทวนว่า ชาตินี้เกิดมาคุ้มค่าหรือยัง เราใช้ชีวิตในฐานะมนุษย์คนหนึ่งในชาตินี้คุ้มค่าหรือยัง เราทำหน้าที่ของเราดีแล้วหรือยัง หน้าที่ในการเป็นลูก ทำดีหรือยัง หน้าที่ในการเป็นเพื่อน ดีหรือยัง หน้าที่ในการเป็นพลเมืองของประเทศนี้ ดีหรือยัง และดิฉันก็พบว่า สิ่งที่มันเข้ามาหล่อเลี้ยงจิตใจตัวเองให้หายหวาดกลัวกับความตายที่เข้ามาใกล้ ก็คืองานการกุศลที่ประดังประเดเข้ามาให้ทำ มันทำให้ดิฉันรู้สึกว่า ข้าพเจ้าพร้อมตาย เพราะชาตินี้ฉันพอจะใช้ชีวิตคุ้มค่าแล้ว คุ้มค่ากับการได้เกิดมา

คุณค่าที่แท้จริงในชีวิตของคนเรา คือการได้ใช้เวลา และพลังงานในชีวิตของเราเพื่อคนอื่นค่ะ และก่อนที่คุณจะตายคุณจะรู้สึกว่า สิ่งเหล่านั้นมันโอบกอดตัวคุณ ”

นับว่าเป็นโชคดียิ่งสองต่อ ต่อแรกคุณอุ๊เป็นมะเร็งอยู่แค่ 4 วันเพราะหมอวินิจฉัยผิด ต่อที่สองเธอได้เข้าใจชีวิตจากการเข้าใกล้ความตาย

“ดิฉันเป็นมะเร็งแค่ 4 วันค่ะ เพราะหมอวินิจฉัยผิด เศร้าอยู่ 4 วัน แต่ก็ดีใจที่ได้ซ้อมใหญ่ ซ้อมตาย ได้เข้าใจชีวิต ได้เข้าใจความหมายของมัน ไม่ได้เข้าใจชีวิตจากชีวิต แต่เข้าใจชีวิตจากความตาย”

และทุกวันนี้เธอก็ยังกลับไปทบทวนความรู้สึกในช่วง 4 วันนั้นเพื่อเตือนตนอยู่เสมอ ๆ และยังทำงานจิตอาสาอย่างต่อเนื่อง เช่น จัดคอนเสิร์ตเพื่อคนตาบอด, จัดรายการวิทยุสาวิกาที่เสถียรธรรมสถาน

ที่มา : ถ้าไม่เข้าใจชีวิตจากชีวิต ลองเข้าใจชีวิตจากความตายดู - ความสุขประเทศไทย

 

..เก่งจริง ไม่จริง ตัวเองวัดตัวเอง


หากต้องตายฉับพลัน......จิตจับกุศลอารมณ์ได้ทันและมั่นคงแค่ไหน



เข้าถึงองค์พระ ได้หรือไม่?????????????

 

คำแนะนำสำหรับวาระสุดท้าย



เราเคยเห็นดวงเทียนที่ริบหรี่ไหม เทียนที่ใกล้จะดับแล้ว แต่ก็ยังมีพลังอีกสักเล็กน้อย ดวงจิตของผู้ป่วยในวินาทีนี้จะเป็นเช่นนั้น ผู้ป่วยบางคนที่อยู่ในระยะนี้จะนอนนิ่ง ไม่เคลื่อนไหว ไม่พูดจาหรือแสดงอาการว่ายังมีสติสัมปชัญญะอยู่ ญาติพี่น้องอาจจะคิดว่าเขาไม่รับรู้แล้ว แต่ดวงจิตของเขายังคงดํารงอยู่

ในช่วงนี้ ก็เหมือนกับในสภาวะอื่นๆ ที่ผ่านมา ผู้ป่วยควรประคองจิตให้มั่นคง ซึ่งเป็นสิ่งที่ทําได้ยาก กล่าวกันว่า แม้แต่ผู้ทําความดีมาตลอดชีวิตก็ยังประคองจิตได้ยากมากด้วยเป็นช่วงที่พลังชีวิตเสื่อมถอย

ดังนั้น เมื่อได้ยินเสียงรบกวนในยามนี้ แม้ผู้ป่วยจะเคยปฏิบัติธรรมมาก็อาจจะรักษาจิตให้ผ่องแผ้วไม่ได้ เช่น โกรธที่ถูกบังคับให้ฟังเสียงสวดมนต์ หรือเสียใจที่ญาติพี่น้องทะเลาะกันด้วยความเห็นไม่ลงรอยเรื่องการรักษาพยาบาล เป็นต้น

การทําบรรยากาศในห้องผู้ป่วยให้อบอุ่น เบิกบาน เป็นสิ่งสําคัญ หากผู้ป่วยเป็นผู้ที่มีศรัทธาในพระรัตนตรัย เราอาจจะตั้งหิ้งพระไว้ที่หัวเตียงเพื่อให้เป็นสิริมงคล ไม่ควรตั้งไว้ที่ปลายเท้า ซึ่งไม่เหมาะสมตามประเพณีพุทธศาสนา และผู้ป่วยอาจจะรู้สึกไม่สบายใจ

หากอยู่ต่อหน้าผู้ป่วยที่อยู่ในวาระนี้ ญาติพี่น้องต้องไม่ทะเลาะกัน พยายามสร้างพลังแห่งความรักสามัคคีในครอบครัว แม้ดูเหมือนว่าผู้ป่วยจะไม่รับรู้แล้ว ญาติควรระมัดระวังคําพูด และควรพูดคุยกับเขาเฉพาะในสิ่งที่ดีงาม ในตอนนี้คําพูดขอให้อโหสิกรรม คําปลอบประโลมให้ไม่ห่วงใย และการให้กําลังใจให้ผู้ป่วยได้เดินทางต่ออย่างมั่นใจเป็นสิ่งที่ควรทําอย่างยิ่ง...

กฤษดาวรรณ เมธาวิกุล
บางส่วนจากหนังสือเกี่ยวกับบาร์โดและการเตรียมตัวตายที่เพิ่งเขียนเสร็จ




<iframe width="1" height="1" src="https://www.youtube-nocookie.com/embed/iwbmEGYBKkE?&autoplay=1&rel=0" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

 

ความดีเท่านั้นที่ได้ใช้จนลมหายใจสุดท้าย

ที่มา:ตาย ให้ เป็น(บทเรียนก่อนวาระสุดท้าย)
โดย วีระศักดิ์ จันทร์ส่งแสง

 

เมืองไทยอยู่ในเขตพื้นที่ร้อนชื้น
บางคราแดดสาดแสงร้อนเปรี้ยง
ในขณะที่อีกหลายคราก็ทิ้งปรอยฝนร่วงลงจากฟ้า
แน่นอนมันเฉอะแฉะ และทำให้เราเดินทางลำบากบ้าง
...แต่ในเวลาเดียวกันก็ช่ำชุ่ม และทำให้เย็นคลายร้อน
ไม่ว่าเราจะมองช่วงเวลาที่ฝนตกอย่างไร แน่นอนว่ามันคงจะมีฝนตกครั้งสุดท้ายที่เราได้เห็นอยู่ดี
ในชีวิตนี้ เราอาจไม่รู้ว่าจะอยู่ร่วมในอีกกี่ฤดูฝนพรำและจะผ่านอีกกี่ร้อนหนาว หากแต่การอยู่อย่างมีสติ ทำทุกวันให้ดีที่สุด และเตรียมพร้อมต่อพรรษฤดูสุดท้ายที่จะมาถึง ...ไม่ว่าเมื่อไหร่ เราก็จะมีต้นทุนพร้อมเสมอสำหรับการเดินทาง

 

จำเอาไว้นะ เวลาญาติป่วยใกล้จะตาย ให้เอารูปพระไปวางให้เห็น รูปพระมีแสงสว่างทุกองค์นะ เวลาตายเขาจะเห็นแสง เขาก็ไปตามแสงนั้น

หลวงตาม้าตอบปัญหาธรรม
10กย58

 

สบตากับความตาย

การเรียนรู้จากความตาย ไม่จำเป็นต้องรอถึงวันที่เป็นผู้สูงอายุ หรือร่างกายเจ็บป่วยแก่ชรา แต่เราทุกคนสามารถเริ่มต้นได้ตั้งแต่วันนี้ เดี๋ยวนี้ เพราะสิ่งหนึ่งที่เป็นความจริงที่แท้คือ ความตายไม่เคยเลือกวัย หรือมาเคาะประตูบอกใครล่วงหน้าเลยแม้สักครั้งเดียว…








เครดิต
สบตากับความตาย มองหาความหมายของชีวิต - ความสุขประเทศไทย

 

1. มัดตราสังข์สามเปราะ มัดที่คอ หมายถึง บ่วงรักลูก
มัดที่มือ หมายถึง บ่วงรักสามี - ภรรยา
มัดตรงข้อเท้า หมายถึง บ่วงรักทรัพย์สมบัติ
ติดอยู่สามบ่วงนี้ ไปนิพพานไม่ได้
ต้องเวียนว่ายอยู่ในสังสารวัฏไม่มีจบสิ้น
2. เคาะโลงรับศีล ไม่ใช่ให้คนตายมารับศีล
แต่เพื่อเป็นการบอกคนที่มาร่วมงานว่า
อย่าเอาแต่มัวประมาทขาดสติ ไม่สนใจในหลักธรรมคำสอน
เมื่อตายไปหมดโอกาสทำความดี จะเคาะจนโลงแตกก็ลุกขึ้นมาไม่ได้
3. สวดอภิธรรม มักสวดเป็นภาษาบาลี คนเป็นฟังไม่รู้เรื่อง
จึงนึกว่าสวดให้คนตาย แต่จริงๆ แล้วเป็นการสวด
เพื่อสอนคนที่ยังมีชีวิตอยู่เพื่อที่จะได้นำหลักธรรม
ไปปฏิบัติให้เกิดผลดีในชีวิตประจำวัน
ดังนั้นแม้จะฟังไม่เข้าใจแต่เพื่อให้การฟังสวดอภิธรรมเกิดผล
ควรสำรวมส่งจิตไปอยู่กับเสียงพระสวด
ให้จิตสงบนิ่งอยู่กับเสียงพระสวดก็จะเกิดสมาธิจิตได้
4. บวชหน้าไฟ มักเข้าใจกันว่า เป็นการบวชจูงผู้ตายขึ้นสวรรค์
ความจริงนั้น ไม่ใช่ เพราะการบวชหน้าไฟ
เป็นการปลงธรรมสังเวชต่อการเกิด แก่ เจ็บ และตายในที่สุด
มนุษย์ก็มีเท่านี้ ทำให้เกิดการเบื่อหน่ายต่อชีวิตในโลกียวิสัย
ไม่ประสงค์จะอยู่ในเพศฆราวาส แล้วพอใจในสมณะเพศ
มุ่งปฏิบัติธรรมเพื่อความหลุดพ้น เข้าสู่มรรคผลนิพพาน
5. การนิมนต์พระจูงออกหน้าศพ
เพื่อจะสอนคนที่ยังอยู่ให้ได้สำนึกว่าตอนที่ยังอยู่
ต้องเดินตามหลังพระ หมายความว่าให้ดำเนินชีวิตตามพระธรรม
คำสั่งสอนพระพุทธเจ้านั่นเอง จึงจะอยู่ดีมีสุข มีความเจริญก้าวหน้า
6. การเวียนซ้าย 3 รอบ หมายถึง การเวียนว่ายตายเกิดอยู่ในภพทั้งสามอันมี กามภพ รูปภพ อรูปภพ ด้วยอำนาจกิเลสตัณหาอุปทาน
ก็จะเป็นทุกข์ไม่จบสิ้น ฉะนั้นต้องทวนกระแสกิเลส เป็นการสอนธรรมชั้นสูง
....ถ้าเวียนขวา คือ การมีไตรสิกขา ศีล สมาธิ ปัญญา เป็นสิ่งนำในการทำกรรมระหว่างอยู่ในภพสาม ไปสู่ความพ้นทุกข์ เพื่อไม่ต้องมาเกิดอีก

7. การใช้น้ำมะพร้าวล้างหน้าศพ เพื่อชี้ให้เห็นว่าน้ำมะพร้าวเป็นน้ำสะอาด บริสุทธิ์
ผู้เข้าสู่มรรคผลนิพพาน
ต้องชำระจิตให้สะอาดด้วยน้ำทิพย์จากพระธรรม
8. การแปรรูป หลังจากเผาแล้ว มีการเก็บอัฐิ
และมีการเขี่ยขี้เถ้าผู้ตายให้เป็นรูปร่างกลับไปกลับมาเพื่อจะบอกว่าได้กลับ
ชาติใหม่แล้วตามวิบากของกรรมต่อไป

 

“ถ้าถึงเวลา...ก็ถึงเวลา”
ไม่ต้องเร่งวันคืนแห่งความทุกข์ให้ผ่านไปอย่างรวดเร็วหรอก เพราะถึงอย่างไรความทุกข์ก็จะต้องผ่านไปอยู่ดีเมื่อถึงเวลา
แม้ความสุขก็เช่นกัน
ไม่ต้องตะเกียกตะกายหาหรอก
เพราะเมื่อถึงเวลาที่ความทุกข์จากไป
ความสุขก็จะมาเมื่อถึงเวลา
ตามเรียนรู้เรื่องราว
เวลาที่ยังมาไม่ถึง กับเด็กสาวคนนี้
‘มรกต ผาสุพรรณ์’
ที่เฝ้ามองความเจ็บป่วยอย่างไม่ผลักไส
เพียงบอกตัวเองว่า ‘ถ้าถึงเวลา...ก็ถึงเวลา’
อ่านบทความฉบับเต็มได้ที่นี่ค่ะ
ชีวิตที่ยังมีพรุ่งนี้ | โครงการเผชิญความตายอย่างสงบ

 

มุมมองชีวิตที่เปลียนไป หลังเป็นมะเร็ง ...โดยพิศณุ นิลกลัด



เครดิตภาพ AFP




คลุกวงใน

มติชนสุดสัปดาห์ 2-8 ตุลาคม 2558



เดือนตุลาคมของทุกปีถือเป็นเดือนแห่งการรณรงค์เตือนภัยมะเร็งเต้านม

โครงการนี้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการในปี 1985 ที่ประเทศสหรัฐอเมริกา จากนั้นได้ขยายไปยังประเทศต่างๆ ทั่วโลก รวมถึงประเทศไทย

มะเร็งเต้านมไม่ได้เกิดเฉพาะผู้หญิงเท่านั้น แต่เกิดขึ้นกับผู้ชายได้เช่นกัน-แม้สัดส่วนจะน้อยกว่าผู้หญิงมาก

นับตั้งแต่ปี 2009 สัปดาห์ที่ 3 ของเดือนตุลาคมถือเป็นสัปดาห์รณรงค์เตือนภัยมะเร็งเต้านมชาย

มาร์ติน่า นาฟราติโลว่า (Martina Navratilova) อดีตนักเทนนิสหมายเลข 1 ของโลก จะมีอายุ 59 ปี ในวันที่ 18 ตุลาคมนี้ เธอเป็นอีกคนหนึ่งที่เป็นโรคมะเร็งเมื่อแพทย์ตรวจพบว่าเธอเป็นมะเร็งเต้านมเมื่อ 5 ปีก่อน



มาร์ติน่าเล่าถึงวันที่แพทย์แจ้งข่าวร้ายให้ทราบว่าเธอเป็นมะเร็งเต้านม เธอช็อกอย่างมากเพราะในชีวิตไม่เคยสูบบุหรี่และแทบจะไม่ดื่มของมึนเมา รู้สึกว่าตัวเองแข็งแรงสมบูรณ์ ดูแลสุขภาพอย่างดี เป็นนักกีฬามานาน ทานอาหารสุขภาพ ใช้ชีวิตอย่างระมัดระวังมาตลอด แต่เป็นมะเร็ง

ทันทีที่ทราบข่าวร้าย มาร์ติน่าบอกว่าเธอร้องไห้ เพราะไม่รู้ว่ามะเร็งเต้านมของเธอร้ายแรงถึงขั้นเสียชีวิตหรือไม่

เธอไม่ต้องการผ่าตัดเต้านมทิ้ง ไม่ต้องการทำคีโม ไม่อยากเสียเต้านม ไม่อยากผมร่วง หัวล้าน

อดีตนักเทนนิสมือหนึ่งของโลกบอก สำหรับนักกีฬาที่มีร่างกายสมบูรณ์แข็งแรงมาตลอดอย่างเธอ มันเป็นเรื่องยากมากที่จะต้องเห็นตัวเองมีร่างกายไม่สมบูรณ์แข็งแรงอย่างเดิมอีกแล้ว

จากนั้นมาร์ติน่าตั้งคำถามกับตัวเองว่า ทำไมมะเร็งถึงเกิดขึ้นกับเธอ ทั้งที่ดูแลสุขภาพร่างกายอย่างเข้มงวดตลอดมา

คำตอบที่ได้รับคือ มะเร็งเกิดได้กับทุกคนและทุกเวลา

มาร์ติน่าเล่าว่าแพทย์ตรวจพบเธอเป็นมะเร็งเต้านมจากการเข้ารับการตรวจแมมโมแกรมเป็นครั้งแรกของเธอในรอบ 4 ปี



แมมโมแกรมเป็นการตรวจเต้านมโดยเครื่องเอ็กซเรย์พิเศษซึ่งเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการตรวจพบความผิดปกติได้ตั้งแต่ระยะเริ่มแรก ซึ่งไม่สามารถตรวจพบได้จากการตรวจปกติทั่วไป แพทย์แนะนำให้ผู้หญิงที่มีอายุ 40 ปีขึ้นไปตรวจแมมโมแกรมทุกปี

มาร์ติน่าบอกเพราะเธอผัดวันประกันพรุ่งนานถึง 4 ปี พอมาตรวจอีกทีก็พบว่าเป็นมะเร็งเต้านมแล้ว เธอบอกว่าหากยังผลัดต่อเป็นปีที่ 5 มะเร็งอาจจะแพร่กระจายร้ายแรงยิ่งขึ้นไปกว่านี้อีกหลายเท่า

เกียรติประวัติอันยิ่งใหญ่ในชีวิตนักเทนนิสของ มาร์ติน่า นาฟราติโลว่า นั้นยิ่งใหญ่มาก

มาร์ติน่าได้แชมป์แกรนด์แสลมหญิงเดี่ยว 18 รายการ หญิงคู่ 31 รายการ และคู่ผสม 10 รายการ

เธอกล่าวว่าตลอดชีวิตการเป็นนักเทนนิสอาชีพมายาวนานหลายสิบปี เธอลงสู้กับคู่แข่งหนักๆ อย่าง คริส เอฟเวิร์ต, สเตฟฟี่ กราฟ, มอนิก้า เซเลส รวมถึงวีนัสและเซรีน่า วิลเลียมส์ แต่คู่ต่อสู้ที่หนักที่สุดในชีวิตของเธอคือโรคมะเร็ง!

การเป็นโรคมะเร็งทำให้เธอเปลี่ยนมุมมองชีวิตใหม่ นับจากนี้ไปเธอจะทำในทุกสิ่งที่ต้องการ ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในทุกด้าน มีความสุขกับชีวิตและการงาน หนึ่งในสิ่งที่เธอต้องการทำคือช่วยรักษาชีวิตผู้อื่น



เวลานี้มาร์ติน่าช่วยงานมูลนิธิเพื่อการกุศลหลายแห่ง ช่วยส่งเสริมให้คนหันมาออกกำลังกายและทานอาหารที่มีประโยชน์ และเธอหวังว่าเรื่องราวการเป็นมะเร็งเต้านมของเธอจะทำให้ผู้หญิงหันมาใส่ใจอย่างจริงจังกับการตรวจมะเร็งเต้านมเป็นประจำ อย่าเห็นว่าเป็นเรื่องที่ไกลตัว

ปัจจุบันมาร์ติน่าหายจากมะเร็งเต้านมแล้ว แต่มีโอกาสที่จะกลับมาเป็นอีก

เมื่อไม่ทราบว่าชีวิตในอนาคตจะเป็นอย่างไร มาร์ติน่าจึงใช้ชีวิตทุกวันให้มีค่า มีความสุข

คนจำนวนมากตีค่าความสำเร็จจากจำนวนเงินที่หามาได้ แต่เธอเห็นว่าเงินที่มากขึ้นไม่ได้ทำให้คนคนนั้นเป็นคนที่ดีขึ้นแต่อย่างใด

เช่นเดียวกับการแข่งขันเทนนิส เธอไม่เคยประเมินคุณค่าความสำเร็จของตัวเองจากสถิติการแข่งขันเทนนิสว่าแพ้หรือชนะการแข่งขัน คว้าแชมป์มาครองได้กี่รายการ

แต่เธอประเมินความสำเร็จจากคุณค่าของตัวเธอที่มีความสัมพันธ์ต่อคนรอบข้างว่า เธอปฏิบัติกับคนรอบข้างอย่างไร สามารถช่วยเหลือผู้อื่นได้หรือไม่


MatichonOnline

 

“Life exists to give us a chance to practice and prepare ourselves for our dying moment.”
Ven. Phra Phaisal Visalo


“ชีวิตทั้งชีวิตมีขึ้นก็เพื่อเปิดโอกาสให้เราฝึกฝนตัวเอง จนพร้อมที่จะเผชิญความตายในวาระสุดท้าย”