ดีครับ เราเกิดมาก็อยู่กับสิ่งเหล่านี้ คือ อนิจจัง-ไม่เที่ยง ทุกขัง - เป็นทุกข์ อนัตตา - ไม่ใช่ตัวเรา ของเรา ผู้เห็นความจริงท่านจึงไม่ไปยึดติดกับอะไรทั้งสิ้น เมื่อไม่ยึด ก็ไม่ทุกข์ เมื่อไม่ทุกข์ ก็เกิดความเกษม สงบ สว่าง ครับ
ก็นี่แหละธรรมดาของโลกหล่ะ ธรรมชาติได้สอนเราอยู่ตลอดเวลาว่า เราเกิดมาคนเดียว และก็จะต้องตายไปคนเดียว ให้เรารู้จักความเป็นเป็นจริงที่เกิดขึ้นกับทุกชีวิตในจักรวาลนี้ครับ
อันนั้นคิดในมุมมองของโลกทั่วไป แต่ถ้ามองทางธรรม (คือความเป็นจริงแล้ว) เราก็อยู่ภพเดียวกัน ก็เหมือนกับว่าเราอยู่ห่างกันคนละห้อง แต่ไม่สามารถออกมาเจอกันได้ ก็ไม่ต่างอะไรกับอยู่ไกลกันนะ
เดินท่างโดยสวัสดิภาพนะครับ พรุ่งนี้จะไปกราบหลวงปู่ได้ไม๊ จะได้ทำบุญก่อนไป ไปอยู่ที่นู่นแล้วก็ยังคุยกันได้นี่นา
ลองคิดดูว่า ทำไม คนต่างจังหวัดอยากเข้ามาอยู่กรุงเทพ และทำไม คนกรุงเทพอยากไปอยู่ต่างจังหวัด ก็แบบเดียวกันนั่นแหละ
นึกถึงพระไว้มากๆ ใจจะสงบ อยู่เมืองไทยนี่แหละครับ นำความรู้ที่ได้สั่งสมมา กลับมาพัฒนาชาติไหยนี่แหละ ผมนี่ก็ขอเกิด ตาย อยู่เมืองไทยนี่หล่ะ ไม่ไปไหนหรอกครับ (ให้นึกว่า มีเพลงรักเมืองไทย เป็น background นะ)