"พิพิธภัณฑ์เด็ก" ดินแดนแห่งจินตนาการ

[font=Times New Roman, Times, serif]On Line[/font]

​

ใครบางคนเคยบอกว่า ช่วงเวลาที่มีความสุขมากช่วงหนึ่งในชีวิตของคนเราก็คือ​

วัยเด็ก เพราะเป็นวัยที่เราสามารถเปิดรับความเบิกบานได้อย่างเต็มที่ โดยไม่ต้องพะว้าพะวังถึงภาระ หน้าที่ใด ๆ เหมือนเมื่อยามโตเป็นผู้ใหญ่ หลายคนอาจเคยสร้างวีรกรรมที่น่าจดจำ และชวนให้อมยิ้มเมื่อหวนมองกลับไป ก็สุดแล้วแต่ความแก่น เซี้ยว แสบ ซนที่มีมากน้อยต่างกัน ทว่า สำหรับฉันแล้ววัยเด็กที่เติบโตมาท่ามกลางครอบครัวใหญ่และมีตัวเองเป็นน้องนุชคนสุดท้องของบ้าน คือ ช่วงเวลาอันแสนสุขที่นึกถึงเมื่อใด ก็จะชื่นฉ่ำหัวใจไปได้ทั้งวัน จนทำให้อยากกลับไปเป็นเด็กตัวอ้วนกลมที่วิ่งซุกซนไปทั่วบ้านอีกครั้ง​

แม้ในยามนี้บ้านหลังเดิมซึ่งเติบโตมาจะยังคงตั้งตระหง่านอยู่ที่เก่า แต่ก็คงจะกลับไปทำอย่างที่ว่าได้ไม่เต็มที่นัก เพราะตัวเลขระบุจำนวนปีที่ได้เกิดมาใช้ชีวิตอยู่บนโลกใบโต มันฟ้องว่าอายุที่จวนเจียนจะถึงวัยเบญจเพสอย่างเรา ควรจะรำลึกความทรงจำในวัยเด็กผ่านภาพถ่าย ดูจะเหมาะสมกว่าเป็นไหน ๆ จนเมื่อได้มีโอกาสแวะเวียนไปที่ พิพิธภัณฑ์เด็กกรุงเทพมหานคร บริเวณสวนสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ฯ (หลังสวนจตุจักร) จึงทำให้ความคิดที่จะนั่งจับเจ่าอยู่กับบ้านเหมือนที่คิดไว้กลายเป็นการนึกถึงเรื่องสนุก ๆ ที่กำลังจะได้ทำซ้ำเหมือนเมื่อตอนเป็นเด็กในอีกไม่กี่อึดใจข้างหน้าแทน

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=5 width="22%" align=left border=0><TBODY><TR><TD>

​

</TD></TR><TR><TD>

เลือกซื้อ เลือกหาสินค้า (จำลอง) ราคาประหยัด ได้ที่ร้านตะวันยิ้มมินิมาร์ทค่ะ​

</TD></TR></TBODY></TABLE>

แสงแดดร้อนระอุยามสาย ที่ทำให้หยาดเหงื่อโปรยปรายอยู่บนใบหน้า หลังเดินวนเวียนหาทางเข้าพิพิธภัณฑ์อยู่พักใหญ่ค่อย ๆ จางหายไปทีละน้อยเมื่อได้ก้าวเข้าไปยืนอยู่ในอาคารขนาดย่อม อันเป็นสถานที่จัดกิจกรรมส่วนหนึ่ง พร้อม ๆ กับการต้อนรับอย่างเป็นกันเองของ พี่ยิ้มหรือธัญวรรณ ศรีวาจนะ รักษาการหัวหน้าฝ่ายประชาสัมพันธ์และ พี่ผึ้ง อาสาสมัครใจดีที่ขอทำหน้าที่ผู้นำทางในการเยี่ยมชมดินแดนแห่งจินตนาการ ก็เริ่มทำให้ฉันอยากสัมผัสกับบรรยากาศที่คิดว่าน่าจะเป็น