อารมณ์ตัดร่างกาย เขาตัดกันอย่างไร ?

ถาม: แล้วอย่างอารมณ์ตัดร่างกายนี้ ตัดตอนไหน หรือว่าตัดทุกตอนครับ ?

ตอบ: คือจริงๆ ต้องรู้สึกเสมอว่าร่างกายนี้ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา ถึงจะเรียกว่าตัดร่างกาย แต่ว่าการปฏิบัติมันก็จะมี วิขัมภนะวิมุตติ คือ หลุดพ้นด้วยความข่มไว้ แต่ ตทังคะวิมุตติ หลุดพ้นด้วยวิปัสสนาญาณนั้นๆ มันสำคัญตรง สมุทเฉทวิมุตติ หลุดพ้นโดยเด็ดขาดเลย เพราะฉะนั้นที่บอกว่า ตัดๆ ตัดยังไง ? รู้ตัวอยู่ตลอดเวลาว่ามันไม่ใช่เรา เราไม่คิดจะรักใคร่ใยดี ทรงอารมณ์นี้เป็นปกติเป็นเอกัคตารมณ์ ก็คงเป็นสมุทเฉทวิมุตติเลย ตัดโดยเด็ดขาดและสิ้นเชิงไม่มีการกำเริบใหม่อีก

ถาม: อย่างที่เราคิดว่าเราไปตัดกิเลสอย่างนั้นอย่างนี้ มันจำเอาใช่ไหมครับ ?

ตอบ: ถ้าหากว่าเป็นสัญญามันก็แค่จำ เหมือนยังกับว่าจำไปตอบอย่างเช่น รู้ว่าต้องตอบอย่างนี้ ครูถึงบอกว่าถูก กลัวเสียฟอร์มก็เลยตอบไปตามนั้น แต่จริงๆ แล้วยังไม่ยอมรับ ถ้าใจยอมรับจริงๆ อย่างเช่นว่า กำลังใจรู้อยู่เสมอว่าร่างกายนี้ไม่ใช่ของเรา พอไปเห็นร่างกายคนอื่น ก็เห็นว่านั้นไม่ใช่ของเขา และไม่ใช่ของเราด้วย มันก็จะไม่เกิดความอยากได้ใคร่ดีในร่างกายของคนอื่นเขา จะเป็นปัญญาที่ยอมรับ แต่ถ้าสัญญาก็แค่จำได้




สนทนากับพระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เดือนกันยายน ๒๕๔๕
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ



.