เมื่อหลวงพ่อพบสหายธรรมเก่า

คราวหนึ่ง อาตมาเขียนไว้ ในหนังสือแล้ว ที่ไปพบเขาที่วงเวียนใหญ่ จะไปซื้อยาสักหน่อย หลายปีมาแล้ว กำลังเดินๆอยู่ เจอะนาย 2 เตื้อเดินมาพอดี ถามว่า มาทำไม แกก็บอกว่า มาที่เมืองกาญจนบุรีมีผู้หญิงคนหนึ่ง แกถามว่า จะไปกรุงเทพ ฯ ไหม ก็เลยบอกว่า มา แกก็ซื้อตั๋วให้เสร็จ แกก็นั่งมาในรถ อีตอนนั้น สงครามโลกเสร็จใหม่ ๆ ตอน กึ่งพุทธกาลใหม่ ๆ นั่นแหละ วิปัสสนา เริ่มเกิดใหม่ เกิดเป็นดอกเห็ดทีเดียว กำลังเฟื่องวิปัสสนากันซี ตอนนั่งมาในรถแกก็เลยถามว่า ท่านบวชกี่พรรษา เขาก็ตอบว่า 30 พรรษากว่าๆ เคยวิปัสสนาไหม ? แหม มดไปถามเอาช้างเข้า แกก็เลย ถามกลับไปว่า โยม วิปัสสนาเขาทำยังไง คือไม่ได้บอกว่า ทำหรือไม่ทำ ยายนั่นแก ก็เลยนั่งสอนวิปัสสนา มาตั้งแต่เมืองกาญจนบุรี จนถึงท่ารถสายใต้ เขาก็บอก แหม เดี๋ยวนี้ อาจารย์วิปัสสนา มันเยอะจังว่ะ ถามว่า ทำไมล่ะ ตอบว่า แหม ข้านั่งรับการอบรม มาตั้งแต่กาญจนบุรี จนถึงท่า รถสายใต้เลย แต่คนสนใจธรรมะเขาก็พอใจแล้ว
ไอ้วันนั้น ก็เดินไปเดินมา เวลามันก็จะเพล ถามว่า วันนี้แกจะกินเพลไหมล่ะ ตอบว่ากิน ถามกินที่ไหนล่ะ เขาบอกเดี๋ยว เดินไปเดินมาก่อน หาที่เหมาะๆ ค่อยกิน พอถึงร้านหนึ่ง เขาก็ชวนเข้าไป บอกว่า กินร้าน นี้แหละ ถามว่า แกมีสตางค์เรอะ บอกว่า ไม่มีหรอก อ้าว งั้นกินไงล่ะ เขาบอก กินส่งไปเถอะ ไอ้เราก็ไม่แปลก เรามีสตางค์นะ เวลานั้น มีสตางค์ ก็ไม่มาก ติดไป 20 บาท เป็นอัตราประจำ วันไหนมีถึงร้อย วันนั้นครึ้มมาก เริ่มงานวัดคราวไหนมีเงิน 100 บาทติดตัว ทายกยิ้มแป้น บอกว่า เฮ้ย วันนี้มีตั้ง 100 โว้ย เข้าไปในร้าน ก็สั่งอาหารตามชอบ ขณะฉันอาหารมีผู้หญิงคนหนึ่งอายุประมาณสัก 30 แต่งตัวเรียบร้อย หน้าตาดี นั่งอยู่หน้าร้าน พวกเราก็ไม่ได้สนใจ ฉันข้าวกันเรื่อยไป พออิ่ม เรียกเจ๊กมา ให้คิดเงิน ก็ไม่กี่สตางค์ สักสิบบาทกระมัง ฉัน นิด ๆ หน่อย ๆ ฉันไม่มาก ปรากฏว่า เจ๊กบอกว่า ไม่ต้องจ่ายหรอก ผู้หญิงคนนั้นเข้าจ่ายแล้ว แล้วเขาไปแล้ว เลยถามไอ้สองเตื้อนั่นว่า เฮ้ย ผู้หญิงคนนั้น เป็นอะไร เขาตอบว่าเป็น แม่กูว่ะ กูรู้ว่า แม่กูจะมา ถามว่า แม่ชาติไหน เขาตอบถอยหลังไปสัก 100 ชาติได้ เขาตั้งใจมาโปรดแม่ เขาถามว่า ทำไมต้องพร้อมสามเขาบอกว่า ต่างก็เคยเป็นลูกกันมา ส่วนแม่เดี๋ยวนี้ไม่รู้หายไปไหน "แม่" คนนี้อ่อนกว่าฉันหลายปี ตอนนั้นฉัน อายุ 50 เศษแต่แม่อายุ 30
นี่เรื่องต้องคิด การเข้ามานี่ไม่ใช่แต่ 2 องค์นี้ หลายๆ องค์เขาก็เข้ามากัน บางคราวเรา ก็พบไอ้พบนี่มัน มีอารมณ์สะดุด สะดุดง่าย คือว่า กระทบแรง แล้วก็ดีใจว่า ทุกท่านนี่น่ะ สนใจกับสมณธรรมของคนทั้งหมด จะเป็นสำนักไหนก็ตาม เพราะว่า คนที่เข้าไปทุกสำนักนั้น เป็นคนดีทั้งหมดไม่งั้นเขาจะเข้าไปทำไม เขาอยู่บ้าน เขาดีกว่า แต่ผู้สอน จะสอนถึงระดับไหน นี่เป็นอีกเรื่องหนึ่ง อีกอย่างหนึ่ง การเจริญพระกรรมฐานที่เราศึกษากัน พวกเรามาเจริญกรรมฐานที่นี่แล้ว ไปฟังที่อื่นไม่รู้เรื่องน่ะ อย่าว่าท่านนะ
ที่มา http://www.firstbuddha.com/Real/apinya.htm