นิพพาน(ชั่วคราว)ไม่มีการรอคอย

การรู้ธรรมารมณ์แล้วระงับไว้...
ต้องดูลึกๆอีกทีว่า...
แท้จริงแล้ว...ตัวตน(อีโก้)ขึ้นมาขวาง
....ทำให้ไม่แสดงสิ่งนั้นออกมาใช่หรือไม่?

เคยเห็นคอนเซ็ปของดีเจร่อน
.....ว่า
"ยิ่งเรียบง่าย ยิ่งใกล้ธรรม"
มันเป็นจริงอย่างนั้นฮับ
บางทีอุปสรรคต่างๆ มันจะผ่านไปง่ายขึ้น
ถ้ามันเรียบง่ายต่อความรู้สึก การกระทำ

ปัจจัยโลกภายนอกมันช่างวุ่นวายมากพอแล้ว
ทำโลกภายในอย่างเรียบง่าย
ไว้ต่อสู้เผชิญกับโลกภายนอกจะดีกว่าฮับ

 

ในทางพุทธเราไม่ได้เน้นการระงับเอาไว้อยู่แล้ว
แต่เน้นการรู้ถึงสิ่งที่มีอยู่ในกายใจขณะนั้น

เมื่อมีการกำหนดรู้ อาการทางกายมันจะค่อยๆระงับ
จะสังเกตุเห็นอาการร้อนเย็นแผ่ซ่านในตัวอีกทีนึง
นั่นมันจึงเกิดศีลในตัวมันเอง
เพราะมีสติระลึกรุ้จิตและกายตัวเองอยู่ ซึ่งเป็นเหตุให้ใจระงับกายระงับไปโดยปริยาย

แต่หากมันรุนแรงมาก ถึงจังหวะข่มก็ต้องข่ม
ถึงจังหว่ะต้องใช้ความอดทน อดกลั้นมันก็ต้องงัดออกมาใช้

เพื่อไม่ให้เกิดการเบียดเบียนและละเมิดศีล

 

วิธีการปฏิบัติให้อยู่กับจิตปัจจุบัน หรือ(ใจ)
ต้องฟังจากพระอริยะเจ้า หรือพระอรหันต์
"ปฏิสัมภิทาญาณ" เช่น อาจารย์แดงกีต้าร์
หรือ ลต.ณรงค์ศักดิ์ เป็นต้น
มิฉะนั้นการบอกวิธีจะเป็นแบบขาดบ้าง
เกินไปบ้าง
หาความลงตัวได้ยาก จึง
จึงเป็น Pre-อรหันต์ไม่ได้ ฮับ

 

ลืมตอบ
เล่นพัง จิตมา สิบกว่าปี
ผู้ดุแลคนนี้ โครตใจย้าย เบยยย
แบนตะบี้ตะบัน แบนถาวอนอีกตังหากว์

 

แอดคนนี้ยังไม่จายย้ายยเท่าหมอยุนผม เล่นเตะปลั๊กเอาดื้อๆ55

 

ธรรมมี 3 ระดับ
1.วรรณคดีธรรม เช่น คัมภีร์ ตำราต่างๆ
2.จริยธรรม เช่น ทาน ศีล ภาวนา
3.อริยะสัจธรรมคือธรรมขั้นสูงสุดของ
สิ่งที่มีอยู่จริงในธรรมขาติ
ท่านกำลังชุลมุนอยู่กับธรรมขั้นใด ฮับ

 

ดุอย่างพระพุทธเจ้า นะ ยิ่งกว่าปฏิสัมภิทามั้ย

แจกแจง ธรรม แตก แขนงได้ทุกรูปแบบ ไม่ได้ จี้เฉพาะจุดเดียว

ใครที่จี้เฉพาะจุดเดียว
ติต่างว่า ความเป้นปฏิสัมภิทา มีน้อยถึงไม่มีเลย

 

จิงๆมันก็มีความเกี่ยวพันกันอยู่ในนั้น เพราะมีตำราการสอน จึงเกิดการการ ปฏิบัติ เพราะมีการปฏิบัติ จึงมีการเห็นแจ้งรวามจริงในอริยสัจ

อยู่ดีๆจะไปเข้าใจในอริยสัจจเลยเป็นไปไม่ได้

 

1.ปริยัติ
2.ปฏิบัติ
3.ปฏิเวธ

ก้คงจะมีแต่พระอรหันต์ ที่ปฏิเวธ 100 %

 

อยู่ผู้สอน เอาอะไรมาสอน
ตรงพอดีกับพื้นฐานของ
ผู้ถูกสอนมากน้อยแค่ไหน ถ้าไม่ตรง
ยิ่งสอนอาจจะยิ่งเข้าใจผิด
โดยไม่เจตนาฮับ

 

โดยหลักการภาวนาของพุทธ มีหลักปฏิบัติสำคัญอย่างเดียวคือการกำหนดรู้ ซึ่งก็มีวิธีการในสติปัฏฐานสูตร ไม่ใช่เรื่องยากอะไรเกินความเป็นมนุษย์จะปฏิบัติได้ แม้แต่เด็ก 5 ขวบยังสามารถเรียนรู้และฝึกได้

แต่เพราะความซับซ้อนของคน
ชอบไปทำเรื่องง่ายๆให้มันลึกลับ เป็นของเข้าถึงยาก
ต้องอลังการตระการตา ถึงจะใช่ถึงจะโดน
ต้องมีสมมุติบัญญัติ คำพูดเท่ห์เริ่ดหรู หล่อๆ
มันถึงจะโดนใจ
ต้องหาวิธีการเข้าถึงแบบพิศดาร ท่ายาก
ทั้งที่การเข้าถึงแท้จิงไม่มีการตั้งท่า 1-2-3-4

เพราะมันสามารถเข้าถึงได้ทันที ไม่มีรอเวลา
รอสถานที่ รอท่าสวย

 

ลืมตอบ

ไม่ระคายเคือง หมูตอง4 หรอกม๊าง

 

ผมนี่FC อ.แดงกีต้าร์เลย
เป็นการสอนแบบให้มองเลยสมมุติไป...
ถึงแก่นของสิ่งนั้นจริงๆ
ธรรมะกระตุกจิตกระชากใจที่ดังๆคลิปนั้น
มีประโยชน์มาก...
วัยรุ่นบางคนอาจเห็นคลิปฮาๆ
แต่มีวัยรุ่นบางกลุ่มเข้าใจแก่นธรรม
....ได้จากคลิปนั้นก็มี
คิดว่าลุงแมวต้องเก็ทอะไรบางอย่าง
จากอ.แดงกีต้าร์ หรือป่าวฮับ

 

มันก้จริงอยู่นะ

ครูผู้สอน หากรู้ไม่จริง
จะไม่สามารถแตก แขนง ขยายอรรถธรรม

ย่น ย่อได้อย่างพิศดาร

ไม่สามารถ หยั่งรู้ใจ ผู้ถูกสอนได้

ต่างจากผุ้สอน ที่บรรลุจริง สามารถหยั่งรู้ใจ ผุ้ถูกสอนได้
โดยไม่ต้องแสดงความอวด


จะอ้างแต่ อย่างเดียว ว่าสุขวิปัสโก

ทั้งๆที่ความเป็นสุขวิปัสโก ก็หยั่งรู้ใจคนได้

นี่ละครับความต่าง ของจริงกะของปลอม

 

ต้องอรหันต์ปฏิสัมภิทาญาณ
2 องค์
ตามที่ลุงแมวได้ยกมาเป็น
ตัวอย่างแล้วข้างบนฮับ

 

ลุงแมว ก็ต้องเป็น FC โดยยอมสยบ
ต่อเทคนิคการสอนที่ไม่อ้อมค้อม
คือตรงดิ่งเข้าสู่ความสงบสงัด
ของใจได้เกือบจะทุกครั้งที่รับฟัง
และไม่มีอะไรให้สงสัย
ว่าเป็นสัจธรรมหรือไม่??
หากจะมีคำว่า"ไม่" ก็คือ ทำไม?? ปัญญา เราไม่เก็ท
หาใช่คำที่สอนนั้นขัดแย้งกับสิ่งที่เรารู้
ฮับ

 

ถ้ายังอาลัยกับการตายเกิด
ไม่รีบร้อน ก็หมั่นเรียนหมั่นท่องไปหมั่นเพียรฝึกโน่นฝึกนี่ไปไม่มีใครว่าไร
แต่ถ้าหมดอาลัย ในการเกิดตาย ก็เลิกฝึก
เลิกเพียรมันจะจบในชาติปัจจุบัน
อ.แดงสอนแบบลัดสั้นที่สุด จะเก็ทหรือไม่เก็ทก็แล้วแต่ปัญญาฮับ

 

การภาวนา การฝึกกำหนดรู้
ยังไงมันก็ยังขาดไม่ได้
ตราบใดที่ยังมีการกระเพื่อมของจิต
กิจของเราก็ยังไม่จบ

การฝึกกำหนดรู้ เป็นการเตรียมจิตให้พร้อม
ให้เคยชินกับการรู้ในขอบเขตพื้นที่กายใจ
หากเราไม่ฝึก จิตมันจะแล่นเป็นเนื้อเดียวกันกิเลส

ดังนั้นต้องฝึกจนจิตแยกออกจากกิเลส
จนมันเคยชิน เมื่อมันเคยชิน
จิตมันจะมีความเป็นไปเอง
ดำเนินไปเองโดยไร้เราเข้าไปควบคุม

การไม่เพียรไม่ได้แปลว่าไม่ทำ
ไม่กำหนดรู้อะไรเลย
แต่หมายถึงไม่ต้องตั้งท่า
ไม่ใช่การทำท่าขยัน ทำท่าว่าฉันภาวนาอยู่นะ
เพราะการภาวนาแท้ๆ
มันแทรกอยุ่ในทุกอิริยาบท
ภาวนาอยู่ตลอดแต่ดูเหมือนไม่ได้ภาวนา
ไม่ต้องประกาศให้โลกรู้ว่าเราเพียรจัด
ไม่ต้องเคร่งเครียดเพื่ออยากได้อยากเป็น
กิจง่ายๆคือการกำหนดรู้ ทุกอาการที่ปรากฏ

เมื่อจิตเคยชินกับการภาวนา
จิตมันจะไม่มีวันพักการภาวนา
แม้เราไม่ได้ตั้งใจภาวนา
แต่จิตมันจะดำเนินการอยู่เบื้องหลัง
อย่างนั้นไม่หยุด

เลยเป็นความหมายของคำว่า ไม่เพียร ไม่พัก