เรื่องเล่า ก่อนนอนคืนนี้..ของเหล่าคนผู้มีตาทิพย์

ผมมาอ่านกะทู้ช้าไปไหมครับอ่านจนจบใช้เวลา3วัน อ่านถึงหน้า222น้ำตาร่วงซะงั้น อย่างน้อยก็ขอบคุณท่านอ.สามตา ที่ทำให้ผมได้รู้ในสิ่งที่ไม่เคยรู้ แม้จะไม่ใช่ด้วยตัวเอง ผมผู้มีสรัทธาหัวเต่า(หลุบเข้าหลุบออก)มีจิตคิดละอายต่อบาปมากขึ้น กลับมาลองนั่งสมาธิ อยากทำบุญมากขึ้น ผมผู้มีบุญน้อยไม่มีโอกาสกราบท่านเป็นอาจารย์ ขอให้ท่านอ.สามตาอาชวินจงไปสู่สุคติด้วยความเคารพครับ

 

ลองดูครับ เริ่มดีกว่าไม่ทำครับ

 

นิทาน เรื่องเล่าจาก อาจารย์ บาส

ตอน กรรมซ้ำกรรมซ้อน ( ถ้าจะได้ช่วยก็ได้ช่วย )

ช่วงเวลาเกิดเหตุ เดือน ธันวาคม 2557 เพื่อให้ตะหนักใน ผลของกรรม

เมื่อหลายวันก่อนผมได้รับโทรศัพท์ มีคุณ เอ(ชื่อสมมุติ) สามีของคุณ บี(ชื่อสมมุติอีกเช่นกัน) โทรมาหาผู้เขียนด้วยความรีบร้อน ตกใจ เนื่องจาก คุณบีภรรยาเขาที่เพิ่มผ่าตัดคลอดลูกคนแรกที่โรงพยาบาล ตอนผ่าตัดก็เรียบร้อยดี แต่อีกเพียงไม่กี่ชั่วโมง คุณบีก็เป็นลมหมดสติไป แล้วก็นอนไม่รู้ตัวไม่เคลื่อนไหวอีกเลย จนต้องนำเข้าห้อง ไอซียู คุณหมอตรวจอาการแล้วกลายเป็นเรื่องใหญ่ ปรากฏว่าขั้วสมองบวมก็คือมีน้ำท่วมขั้วสมองประมาณนั้น ไม่รู้สึกตัวเลย คุณเอจึงขอความช่วยเหลือมาขอผู้เขียนช่วยนั่งสมาธิดูอาการภรรยาไห้ด้วย ในขั้นต้นจิตก็บอกว่าไม่น่าจะมีปัญหาร้ายแรง น่าจะแก้ไขได้

ช่วงว่างผมจึงขอเวลาหาข้อมูลก่อนที่จะตอบวิธีการแก้ไขออกไป ช่วงเย็นหลังจากว่างได้ที่แล้วก็จัดการนั่งสมาธิเข้าไปค้นดู ก็เห็นว่า อาการคุณบีนั้นพอน่าจะแก้ไขอาการเจ็บป่วยได้ จากที่เห็นในสมาธิช่วงแรกๆ เมื่อตามดูอดีตชาติของผู้ป่วย คุณบีผู้หญิงสวยในชาตินี้นั้น ในชาติก่อนนั้นคุณบีได้เคยเกิดเป็นผู้ชายและทำหน้าที่เป็นผู้รักษากฏหมาย ซึ่งก็ได้จับโจรปากแข็งมารายหนึ่งที่ทำผิดกฏหมายมา ในการสอบสวนคุณบีก็มั่นใจว่าจับไม่ผิดตัวด้วยมีหลักฐานชัดเจน และด้วยหน้าที่รับผิดชอบที่จะรักษาความสงบสุขของบ้านเมืองไว้ คุณบีในชาติก่อนนั้นจึงต้องใช้วิธีการทรมารทุกรูปแบบมาใช้ แต่ด้วยความปากแข็ง ใจแข็งของโจร โจรก็ไม่ยอมรับ คุณบีในสมัยชาติก่อนนั้นจึงต้องทรมารคุณโจรอย่างหนักเพื่อไห้ยอมรับความผิดไห้ได้ จนโจรคนนั้นขาดใจตายในระหว่างที่ทำการทรมารรีดความจริงจากโจรใจแข็งคนนั้น ก่อนตายโจรได้ผู้อาฆาตที่จะจองเวรผู้ทำการทรมารเขาไว้

 

วันแรกหลักจากที่ได้รับโทรศัพท์นี้เองในตอนเย็นก็มีสิ่งแปลกๆเกิดขึ้นระหว่างที่นั่งสมาธิ มีการเจ็บแปลบๆขึ้นที่ด้านหลังเหมือนกับมีแมลงอะไรซักอย่างมากัด ซึ่งตอนนั้นก็ทิ้งอาการสงสัยนี้ไปก่อนถึงแม้นผมก็สงสัยอยู่ตะหงิดตะหงิดเมื่อออกจากสมาธิแล้วก็ไปไห้คนที่บ้านช่วยดูให้หน่อยว่า มีแมลงอะไรกัดหรือเปล่า พอผมเปิดเสื้อออกทุกคนก็ตกใจเพราะปรากฏว่าเป็นรูปมือประทับอยู่ที่ข้างหลังค่อนไปทางซ้ายมือของลำตัวด้านหลัง รอยฝ่ามือนี้ก็ค่อนข้างใหญ่พอควรแดงเป็นปื้นเหมือนกับเอามือไปละเลงชาดสีแดงอ่อนๆมาประทับรอยไว้ที่ด้านหลังชัดเจน แต่ตอนนั้นผมเองก็ไม่รู้มาจากใครหรืออะไรแต่รู้เพียงว่าการเจ็บป่วยหนนี้ห้ามผู้เขียนมายุ่ง

เมื่อว่างผู้เขียนก็ตามดูว่ารอยมือนั้นมาจากไหน ก็เห็นเป็น ผู้หญิงตัวเล็กๆ ผมหยักโศก แว๊ปๆ เพียงแค่นั้น แต่ตรงนี้ผู้เขียนเองก็ไม่ได้ติดตามว่า สาวน้อยคนนี้มาอย่างไร มาทำไม (ตอนหลังจะมีเฉลยครับ เหอ เหอ)

 

ในสมาธิตอนต้นๆผู้เขียนก็พอจะเข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้นมาในชาติปัจจุบันนี้ ก็คงเป็นที่ โจรใจแข็งที่ผูกอาฆาตไว้ในชาติก่อนๆที่โจรเคยถูกทรมารจนตาย ได้สบช่องโอกาสขณะที่ คุณบี กำลังอ่อนแอด้วยเสียกำลังจากการผ่าตัดโดยใช้สิทธิ์ของผู้ถูกกระทำของกฏเวรกรรม ซึ่งทำไห้เทวดาอารักษ์ประจำตัวของคุณบีก็ได้แต่มองตาปริบๆไม่สามารถป้องกันสิ่งเลวร้ายต่างๆที่จะเกิดกับผู้ป่วยได้ ( เหตุที่มีผลของอกุศลวิบากกรรมมาเกิดผลได้ในช่วงเวลานี้มันเหมาะสมหลายๆอย่างต่อผู้จองเวรไว้ ตรงนี้อาจจะด้วยก่อนหน้านั้น อาจจะบุญของเด็ก ค้ำคุณแม่บีไว้ ด้วยเด็กในท้องอาจจะไม่มีกรรมต่อโจรนั้น ทำไห้ โจรร้ายไม่สามารถทำร้ายพร้อมกันทั้งสองคนได้เนื่องจากผิดกฏเวรกรรม ระบบโลกธรรมจึงไม่เปิดให้โจรร้ายทำร้ายได้ แต่ถ้าเด็กนี้มีวิบากกรรมร่วมกับคุณบีในเรื่องการทรมารโจรในครั้งก่อน โจรก็คงทำร้ายพร้อมกันในคราวเดียวได้)
ในระหว่างที่ทำจิตเป็นสมาธิ เมื่อผม เจรจากับผู้จองเวร โจรร้ายเองก็ยอมรับว่าเขาเป็นโจรเป็นความผิดจริง แต่เขาเองก็ไม่ยอมรับว่า การทรมารทำร้ายเขาอย่างโหดร้ายนั้นเป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้ เขาไม่ยอมและเขาจะต้องล้างแค้นไห้สะใจ

 

ซึ่งผู้เขียนก็แปลกใจอยู่ว่า จิตใจโจรเองก็ยังมีจิตแยกผิดแยกถูกในโลกได้ เมื่อเห็นว่าจิตโจรดวงนี้ยังพอมีสติรู้ดีชั่วอยู่บ้างดังนั้นผมจึงไม่ได้ใช้พลังอำนาจอื่นไปบังคับจิตใจของเขา ซึ่งถ้าเป็นสมันก่อนคงโดนเผาไปเรียบร้อยไปแล้วไม่มานั่งคุยสามวันสามคืนแบบนี้แล้ว และช่วงนี้ผมก็พยายามวางจิตไห้มากไปด้วยเมตตาเป็นหลัก อดทนพยายามสอนไห้เขาปล่อยวางและไห้อโหสิกรรมกันเสีย และประกอบทั้งก็ยังเห็นว่า ตัวจิตของโจรเองก็จมก็จดจ่ออยู่ในความทุกข์จากการถูกทรมารในอดีตชาติก่อน ซึ่งโจรเองกลับเลือกที่จะจมปลักสภาวะจิตอยู่ในอกุศลดำมืด จนทำไห้ไม่ได้ไปผุดไปเกิดเฝ้าแต่จองเวรอยู่อย่างนี้มานานแสนนาน

 

ผมจึงแสดง และชี้ไห้เห็นสภาวะจิตของโจรเองที่ยังดำมืดอยู่ในห้วงทุกข์ด้วยความอาฆาต แล้วสอนทางพ้นทุกข์ด้วยการอ้างเอาคำสอนขององค์สมเด็จสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ท่านสอนเป็นสัจจะธรรมไว้แล้วว่าจิตใจที่เป็นสุขทำได้อย่างไรโดยเลือกใช้คำสอนว่า สัพเพสัตตา อเวราโหนตุ ซึ่งแปลว่า สัตว์โลกทั้งหลายจงอยู่เป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่ามีเวรกรรมต่อกันเลย ถ้าโจรเชื่อในสัจจะธรรมคำสอนขององค์สมเด็จสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว โจรเองก็จะมีความสุข ไม่จมอยู่ในทุกข์เหมือนช่วงเวลาที่ผ่านมาอีกเลย
เมื่อโจรชักลังเล ผมก็เสนอว่า จะไห้นางบีหรือครอบครัวของนางบี สร้างบุญสร้างกุศลแล้วจะอุทิศบุญอุทิศส่วนกุศลไห้เขาเพื่อจะได้นำบุญนี้ส่งไห้โจรได้พ้นจากสภาพนี้ไปได้ ถึงตอนนี้โจรก็ชักลังเล จิตใจอ่อนลง คิดยอมที่จะอโหสิกรรมกันเพื่อจะได้เลิกแล้วต่อกัน แต่ก็ยังมีต่อรองกันนิดหน่อย

( ผมก็ชักสงสัยว่า โจร มันก็เรียนการเจรจาต่อรองมาด้วยหรือนี่ แล้วเอ็งมาเป็นโจรทำไมว๊ะ ท่าทางโจรนี้ก็มี ปัญญาอยู่ ทำไมไม่รู้จักคิดซะก่อนจะมาเป็นโจรล๊ะหือ อันนี้ผู้เขียนคิดเอง ไม่ได้พูดส่งจิตออกไปเดียวเกิดไปสะกิดต่อมโทสะ โจรฉุนขึ้นมาจะคุยกันไม่จบ เดียวคนป่วยจะแย่หนักไปซะอีก )

 

โดยผลการเจรจาขั้นสุดท้ายแล้ว โจรก็ขอไห้ทำบุญไห้โดยการบวชพระ อย่างน้อยสิบวัน จะเป็นใครบวชก็ได้ไม่เกี่ยง ขอเอาบุญบวชอุทิศไห้เขาเป็นใช้ได้


สุดท้ายก็ จบการเจรจา ด้วยการบวชแล้วอุทิศบุญการบวชไห้เขาเขาก็จะได้ไปเกิด


หลังจากจบการเจรจาซึ่งก็ใช้เวลาหลายวันอยู่ในการคุยกันไปมาทั้งสืบสวน สวบสวนหาต้นสายปลายเหตุ ทั้งติดตามอาการของ ผู้ป่วยนางบี อยู่ตลอด ล่าสุดผมก็ โทรไปแจ้งกับสามีนางบีว่าตกลงกันได้แบบนี้ ซึ่งก็น่าแปลกช่วงเวลานี้ก็ปรากฏว่า ช่วงหลังจากที่การเจรจาจบลงอาการสมองบวมของนางบี ดีขึ้นทันตาเห็น อันนี้สามีผู้ป่วยโทรมารายงานให้ทราบครับ แต่หลังจากช่วงนั้นแล้ว อาการผู้ป่วยก็ทรุดลงอีก

 

ระหว่างนี้ ผมก็ปรึกษากับ สามีนางบี ว่าจะไห้ใครบวชอุทิศบุญไห้กับโจร ก่อนหน้าจะมีกรณีนางบี ผมที่เคยตั้งใจจะบวชอยู่ก่อนแล้วเพื่อส่งบุญไห้คุณพ่อคุณแม่อยู่แล้วในช่วงปลายปี สงสัยจะต้องบวชรอบนี้อุทิศบุญให้โจรซะเองล๊ะมั้ง

เออก็สามีนางบีก็น่าจะบวชได้นี่หว่า สุดท้ายผมก็เลยต้องบอกเงื่อนไขให้สามีนางบีว่าต้องมีคนบวช นางบีจึงจะหายป่วยได้ แต่สามีนางบีก็ไม่สะดวกอีกเพราะต้องดูแลทั้งลูกน้อยที่เพิ่งเกิด และต้องดูแลภรรยาที่นอนเป็นผักอยู่ที่โรงพยาบาลด้วย ผมก็ทำใจไว้แล้วว่า ถ้าผมจะช่วยก็จะช่วยไห้สุดๆ

งานบุญในการบวชครั้งนี้ผมคงอาจจะต้องบวชไห้โจรตามสัญญาไปก่อน รอบหน้าค่อยแทนคุณ คุณพ่อคุณแม่ บวชๆสึกๆหลายๆหนก็ไม่ผิดกติกานี่หว่า เอาก็เอา ค่อยไปหาอีกทีว่าจะไปบวชวัดไหนดี

ส่วนถ้าไม่มีใครบวชท่าทางจะไม่ดีเป็นแน่ ผมเองก็จะเสียสัจจะเป็นเวรกรรมติดตัวผู้เจรจาไปซะอีก นี่แหละก็เป็นส่วนหนึ่งที่จะเป็นวิบากของการกระทำที่ผมในฐานะที่เข้ามารับรู้และมาแก้ไขกระบวนการของเวรกรรมของผู้อื่น ถ้าผมยังต้องมาทำการช่วยเหลือผู้อื่นอีก มันไม่เคยมีของฟรีในโลกธรรม เมื่อเริ่มแล้วก็ต้องเอาไห้จบ และมันควรจะต้องจบด้วยดี

เอหว่าหรือว่าให้นายเอ หรือนางบีไปรับเป็นเจ้าภาพบวชพระโดยใครซักคน แล้วอุทิศบุญให้โจร แบบนี้เขาจะได้รับไหมเนี่ยะ

 

ยัง ยัง แค่นี้ยังยุ่งไม่พอ

ระหว่างที่กำลังวุ่นวายว่าจะบวชอย่างไรแบบไหนดีตามที่รับปากกับโจรไป ปรากฏว่าช่วงหลังนี้อาการของนางบีก็ทรุดลงอีก อาการสมองบวมเพิ่มมากขึ้นอีก ผู้เขียนก็มองหาเหตุแล้วมองหาเหตุอีกก็ไม่เห็นว่ามีอะไร แต่ทำไมอาการนางบีไม่ดีขึ้นกลับแย่ลงมากกว่าเดิมอีก คุณหมอที่ดูอาการอยู่ก็บอกว่าอาการแบบนี้นางบีก็คงจะอยู่ได้อีกไม่กี่วัน

แล้วคืนวันหนึ่งก็ทราบเรื่อง หลังจากออกจากนั่งสมาธิปกติของผมแล้ว

ก่อนเข้านอนผู้เขียนก็ตั้งจิตอธิษฐาน ขอไห้ได้ทราบเรื่องการรักษาการเจ็บป่วยของนางบีว่าทำไมอาการจึงไม่ดีขึ้น แล้วก็เอื้อมมือไปแตะที่รอยประทับผ่ามือข้างลำตัวเพื่อขอความเชื่อมโยงขณะกำลังนอนอยู่บนเตียงห่มผ้าห่มอยู่

เรื่องต๊กใจก็เกิดขึ้น

(รอ ติดตาม หน่อยครับ เขียนช้าครับ)

 

เรื่องต๊กใจก็เกิดขึ้น

ตอนนั้นเองก็มีวิญญาณเด็กสาวอายุประมาณ 13-14ปี ยังเป็นสาวรุ่นๆ มุดตัวแทรกผ้าห่มจากด้านขา ขึ้นมาโผล่ที่หน้าอกของผู้เขียนแบบใกล้ชิดแนบสนิทประจันหน้ากันแบบเผาขน สยองขวัญแทบไม่ทันตั้งตัวทำเอาขวัญผวาไปหมด เหอ เหอ ผู้อ่านอย่าเพิ่งไปนึกว่าเป็นเรื่องบุพเพสันนิวาสใครคิดจะมาเล่นบทพิศวาสกับผม เจ้าหล่อนเธอมาในสภาพเปียกน้ำทั้งตัว ทันที่ที่มุดออกมาจากผ้าห่มแนบตัวกันอยู่แกก็เอื้อมเอามือมาแตะที่รอยมือปื้นแดงๆที่เคยเจอเมื่อวันแรก

 

ตอนนั้นเองที่ความรู้ทั้งหมดทั้งปวงในเรื่องของสาวน้อยเปียกน้ำก็ไหลมาเทมาในพริบตานั้นเองว่า วิญญาณผู้หญิงตัวเล็กๆอายุ 13-14 ผมหยักโศก เป็นลูกสาวเจ้านายที่นางบีในสมัยที่เป็นผู้ชายอยู่ ได้เคยหลอกใช้เจ้าหล่อนเป็นเครื่องมือในการปรับตำแหน่งในหน้าที่การงาน แต่เมื่อภายหลังกลับคิดจะเลิกคบกับเธอ นางบีผู้ป่วยในชาติที่เคยเป็นผู้ชายนี้จึงหาทางกำจัดน้องผู้หญิงออกไปจากชีวิต แต่ด้วยความกลัวว่าเรื่องจะแดงและกระทบหน้าที่การงาน นางบีที่ในสมัยเป็นผู้ชายนั้นจึงได้ฆ่าน้องผู้หญิงคนนี้ด้วยการจับกดน้ำจนตาย ทำไห้เจ้าหล่อนเองก็เลยมีกรรมเป็นคู่อาฆาตกับนางบี มาในชาติก่อนๆเช่นเดียวกันกับโจรคนแรกนั้น วิญญานสาวน้อยก็สบโอกาสในช่วงเวลาที่ นางบีอ่อนกำลังนี้ ล้างแค้น และก็บอกในความรู้นั้น วิญญาณสาวน้อยก็ย้ำเตือนอีกครั้งว่าผู้เขียนอย่ามายุ่งกับเรื่องเวรกรรมในครั้งนี้

 

เมื่อผมทราบเรื่องนี้ ก็จึงได้เล่าทางโทรศัพท์ให้สามีของนางบี ให้ทราบที่มาที่ไปแล้วของการเจ็บป่วยในครั้งนี้ และก็ออกตัวไปว่าตัวผู้เขียนเองคงจะยุ่งอะไรมากไม่ได้

ชั่วเวลาไม่นานนักตัวสามีผู้ป่วยก็โทรศัพท์กลับมาเล่าไห้ฟังว่า ตัวสามีนางบีเองก็เอาเรื่องที่มาของเวรกรรมที่ผมทราบนี้ไปเล่าต่อไห้นางบีที่นอนนิ่งไม่เคลื่อนไหวอยู่ในห้อง ไอซียู ของโรงพยาบาลฟังนั้น ตัวผู้ป่วยก็เหมือนจะรับรู้ได้ในสิ่งที่สามีมาเล่าให้ฟังแล้วก็สามารถหายใจด้วยตัวเองประมาณห้านาที และผู้ป่วยเองขณะที่รับฟังก็มีน้ำตาไหลออกมา ส่วนของร่างกายผู้ป่วยที่ปกติเคยนอนนิ่งๆไม่เคลื่อนไหวก็สั่นไปทั้งตัว เหมือนว่าผู้ป่วยเองก็สามารถรับรู้เข้าใจสิ่งที่สามีเล่าไห้ฟังได้

 

ซึ่งในความรู้ของผู้เขียนที่เคยสอบถามคนรู้จักหลายคนที่ เคยอยู่ในสภาพหมดสติ หรือตอบสนองไม่ได้เช่น พวกลมชัก ขณะที่เกร็งตัวแข็งอยู่ บังคับตัวเองไม่ได้ ปรากฏว่าทุกคนบอกว่าในตอนที่ตอบสนองทางการไม่ได้นั้น เขาเองรับรู้สิ่งต่างๆรอบตัวเป็นปกติ เช่นเสียงพูด แรงกด ความร้อนความเย็นของสิ่งต่างๆที่มากระทบตัวเขา ดังนั้นการดูแลผู้ป่วยที่นอนอยู่ในสภาพไม่เคลื่อนไหวนั้น ผู้ดูแลต้องระมัดระวังการพูดในเรื่องต่างๆด้วย และการพูดคุยสิ่งที่ดีๆหรือการปลอบผู้ป่วย หรือการเปิดเสียงสวดมนต์ หรือการสอนธรรมะต่างๆก็น่าจะเป็นสิ่งที่ดีและเชื่อว่าผู้ป่วยก็สามารถรับรู้สิ่งต่างๆเหล่านั้นได้อยู่

และจากข้อมูลเรื่องเวรกรรมที่สร้างกันมา ผมก็เห็นว่ามันสอดคล้องกันระหว่าง การถูกจับบังคับกดน้ำจะขาดใจตายแหล่มิตายแหล่ ก็เป็นลักษณะอาการเดียวกับผู้ป่วยที่กำลังเป็นอยู่คือ ผู้ป่วยก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวร่างกายได้ถูกบังคับกดข่มเหมือนกับการที่เขาเคยจับยึดด้วยกำลังไม่ให้ต่อสู้เคลื่อนไหวแล้วกดน้ำให้ขาดใจตาย ให้ผู้สร้างกรรมได้รับทุกข์เวทนาในจิตใจแบบเดียวกันแบบตาต่อตาฟันต่อฟันในรูปแบบเดียวกันที่ได้ทำกรรมนั้นกับผู้อื่น รูปแบบของวิบากกรรม ช่างเหมือนกันไม่ผิดเพี้ยนเลย ผู้อ่านถ้าเจอวิบากกรรมอะไร ก็ลองใช้ใจที่เป็นกลางเทียบเคียงดูเอาเถอะว่า วิบากกรรมอันนั้นน่าจะมาจากเรื่องแบบไหนได้บ้าง มันจะคล้ายกันครับ

 

ด้วยความตกใจปนสยองในการปรากฏตัวของแม่สาวน้อยตกน้ำ และการได้เห็น ผลของเวรกรรมของคนแต่ละคนที่สร้างกรรมสร้างเวรมากันมาสะสมนับชาติมาไม่ถ้วนมันจะมีมากขนาดไหน ผมเองก็ชักหวั่นไหว ในความตั้งใจที่จะช่วยเหลือผู้คนทั้งหลาย มันเป็นสิ่งที่ถูกต้องจริงหรือที่เราจะช่วยเขาในแบบนั้น แล้วการช่วยเหลือนี้มันจะจบลงที่ตรงไหน แล้วผมก็ถือโอกาสเตือนไว้น๊ะครับ อย่าทำอวดเก่งว่า ตูข้ามีใจสูงแล้ว ข้าจะขอรับกรรมทั้งหมดที่ข้าได้ทำมา เหอ เหอ งานช้างจะตามมาครับ จิตที่ว่าแน่ๆอาจจะรับไม่ไหวเอา แล้วจะมาบอกว่าบุญไม่คุ้มครอง เหอ เหอ เลือกใช้วิธีผ่อนส่งไปเหอะ สร้างบุญกุศล และก็ถือศีลรักษา กายวาจาใจ อย่าให้มันไปสร้างอกุศลวิบากกรรมใดๆให้มันมีเพิ่มขึ้นมาอีกเลยโดยเฉพาะในชาติที่รู้ตัวแบบนี้แล้ว

 

ตอนนี้ขอเวลาผู้เขียนทำใจก่อนซักพัก เพราะก่อนหน้านั้นมัวแต่ช่วยคนอื่นด้วยความเมตตา จนกระโดดข้ามรายละเอียดไป แต่ที่แน่ๆ งานนี้ก็มีเจ้ากรรมตามมาทวงคืนสองรายซ้อนๆกันเลย และยังไม่รู้ว่ายังจะมีรายอื่นๆตามมาสมทบกันอีกหรือเปล่า

และทางครอบครัว ของผู้ป่วยเองก็มีครูบาอาจารย์ที่ ทางครอบครัวเขาเครารพนับถือ ซึ่งทางพ่อปู่ก็ได้สอบถามทางฌานทางการเข้าทรงมาแล้ว ก็ได้รับรู้และข้อมูลก็ตรงกัน งานนี้ก็คงต้องปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพ่อปู่ที่เขาเคารพนับถือกันรับไปดำเนินการต่อกันไป

ผมเองก็ยุ่งไม่ได้ โปรดรอ เรื่องนี้จะจบได้แบบไหน แล้วผมจะเลือกเดินหน้าแบบใด

 

รอยมือ ที่เจอ ในวันแรกๆครับ ชัดแจ๋วเกินการเอามือตีแบบปกติ
หว่า รูปมือข้างลำตัวไม่ขึ้นครับ

 

เอามาแปะให้ครับ

 

เฮ้อ เวรกรรมนำพาทั้งนั้น ต่างก็ต้องชดใช้ ไม่จบไม่สิ้น

ไม่แน่อาจจบถ้าไม่ก่อกรรมชั่วเพิ่ม :boo:

 

ปูเสื่อรอ.......