เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

ลายมือ หลวงพ่ออั้บ คมแฝก ๓๘

LP UP's Hand Writting on Fighting Sticks ( Local, old Thai style fighting rod or stick )




ผมต่อที่ลายมือหลวงพ่ออั้บน่ะครับ

การศึกษาลายมือเป็นอีก ๑ ทางเลือก เพราะถ้ามีลายมือหลวงพ่อบน วัตุถุมงคลชิ้นใด ฟันธงได้เลยว่า หลวงพ่อท่านลงและ เสกให้แน่ๆ ไม่ต้องมาเถียงมาทะเลาะกันให้เสียเวลาว่า มาตรฐาน หรือ ไม่มามาตรฐาน ยกเว้นมาเถียงกันว่า

ใช่ลายมือหลวงพ่ออั้บ หรือไม่ อันนี้น่าสนใจ

มาตรฐานในวงการพระเครื่อง ปัจจุบันคือ

๑) พิมพ์ใช่ เนื้อใช่

ต่อมาพัฒนามาอีกเป็น

๑) พิมพ์ใช่ เนื้อใช่ โค็ดใช่ และ ต่อมา ตัวตัดใช่ () อันนี้ทีเด็ด ฟันธงได้เลย สำหรับเล่นเหรียญ พ.ศ. นี้ เพราะตัวตัด ต้องทำขึ้นมา สำหรับเหรียญที่มีรูปร่างเฉพาะ ไม่เท่ากัน และ ปลอมยาก เพราะร่องรอยเยอะมาก

ในกรณีของเหรียญซึ่งมีซื้อขายกันมากในปัจจุบัน ทำที่ละหมื่นง่ายมาก ถอนทุนไว ให้มีเงินลงทุนเถอะ บางโรงงาน มัดจำได้ก็พอ พอจำหน่ายได้ เอาไปจ่ายหนี้ ค่าเหรียญ ค่ากล่อง ก็คุยกันได้ ถ้าเขามั่นใจ พวกนายทุนทำเหรียญ ศูนย์พระจะมาแนวนี้ หรือ ทำที พอเป็นพิธี สัก พัน สองพันเหรียญ ของเดินดีก็มาปั้มเพิ่ม อาจจะนำไปให้หลวงพ่อ เสกอีก หรือ ไม่ก็ได้ ขายดี ก็ปั้มออกมาเรื่อยๆ ทุนไม่จม ดีกว่าทำทีละหมื่นแล้วของไม่เดิม ทุนจม ขาดทุนป่นปี้ก็มี

เหรียญหรือ พระผง วัตถุมงคลใดๆ จะมาตรฐานในปัจจุบันที่ทำกัน ต้อง

๑) มี เลขวิ่ง คือ จำนวนแน่นอน เอาเข้ามาเสก ไม่มีเกินกว่านั้น

๒) พิมพ์ใช่ บล็อค แม่พิม ทำลายกันในงานปลุกเสก ต่อหน้าหลวงพ่อและ กรรมการ ถ่ายคลิ้บ ถ่ายวีดีโอไว้

๓) เนื้อหา บอกตามตรง พ.ศ. นี้เล่นยากของใหม่ๆ แต่ ถ้ามีอายุขึ้นไป ก็พอบอกกันได้ ไม่ว่าเป็นโลหะ หรือ ดิน ผง ถ้าเก่า เขามีธรรมชาติ และ ครกเดียวกัน สูตรเดียวกัน มันก็จะ คล้ายๆกันในธรรมชาติพอเก่าไป เป็นตัวตัดได้

๔) โค็ด ต้องตอกกันมาก่อน หรือหลังปลุกเสก เอากันที่วัด พอเสร็จ ทำลายต่อหน้าหลวงพ่อ และ กรรมการ ยิ่งมีโค็ดหลายตัวยิ่งดี เพราะคนปลอมโค้ด มันต้องทำขึ้นมาอีก หลายตัว และ จะให้โค็ด เหมือนเดิม ทำได้ยาก ให้เก่งจริงๆ ทำได้ ๑ ตัวคล้าย แต่มาตายตัวที่สอง ตัวที่สาม นี่แหละ

ถ้าเป็นพระผง หรือ เนื้ออโลหะ อาจจะมีการตอก กด โค็ด ก็ได้ หรือ ยิง เลเซอร์ ให้ยุ่งยากขึ้น แต่ปลอมไม่ยาก แต่จะเหมือนต้นฉบับหรือไม่ อันนี้อีกเรื่อง วงการพระ ผ่านหลายๆตา ตอบได้ หรือมีตรายาง ของวัด หรือ ทำขึ้นเฉพาะกด กดเสร็จทำลาย ส่วนหมึก ก็ซื้อมาเหมือนกัน ปลอมมาก็ดูยาก แต่ตรายางพอดูออก ถ้าปลอมมา

ถ้าไม่ตรงตามข้างบน ไม่มาตรฐานครับ อวตารได้เสมอ ยุคนี้ ให้มีราคาเถอะ สามารถปั้ม ออกมาได้เรื่อยๆ จะมาตรฐานก็ในกลุ่มตัวเอง กลุ่มอื่นจะยอมรับหรือไม่ ก็ให้เวลาอีกแล้ว เป็นเครื่องพิสูจน์

แต่วงการพระ พระเหรียญรุ่นเก่าๆ พระผงก็เถอะ ไม่ได้ทำลายพิมพ์มีเยอะ แต่เล่นกันมาจนตกผลึก ว่าไม่มีการเสริม เช่นเหรียญรุ่นเก่าๆ หลวงพ่อจง พิมพ์ก็ไม่ได้ทำลาย เพราะทำมาขายจาก นายทุนก็มี แต่เล่นหากันมาหลายสิบปี จนมั่นใจว่า ไม่มีเสริม ไม่มีปริมาณ ออกมาเรื่อยๆจนน็อคตลาด ....แบบนี้ก็เล่นได้ แต่ใช้เวลาหลายสิบปี อาจจะหนุ่มจนแก่

มาที่ลายมือหลวงพ่อ อั้บบนคมแฝก ผมจะแยกเป็นเรื่องๆ ให้ท่านที่ศึกษาเข้าใจ

๑) คนเขียนภาษาขอมเก่ง

๒) คนเขียนภาษาขอมเป็น

๓) คนเขียนภาษาขอมไม่เป็น

สามคนนี้มาเขียนอักขร คาถาเดียวกัน จะไม่เหมือนกันน่ะครับ

คนเขียนภาษาขอมเก่ง เป็น เขียนจนคล่องจะเขียน เร็ว ถึงเร็วมาก มั่นคง และ ชัดเจน ถึงพอแก่ไป มือสั่น ตามัว แต่ ความมั่นคง การเป็นยังอยู่ จังหวะ ห้องไฟ โดยเฉพาะ ขนาดจะ เดิมๆ แต่ถ้าแก่มาก อาจจะต้องเขียนตัวใหญ่ขึ้น เพราะปาก กาใหญ แต่ก็มีเอกลักษณ์ของตัวเอง

บางคนเขียนตัวใหญ่ ( หายาก ) บางคนเขียนตัวกลางๆ บางคนเขียนตัวเล็ก ..หลวงพ่ออั้บ จัดเป็นคนเขียน ชัด ตัวไม่สวยไม่เหมือนท่านมหาจารใบลานเอาไว้เทศนา และ เขียนตัวไปทางกลางๆ ค่อนข้างเล็ก ถ้าเขียนใหญ่ตัวแรก เขียนไป จะเล็กลง ตามความเคยชิน แต่ของท่านอ่านง่าย ยกเว้นท่านสลับ กั้ก บนคาถา จนอ่านแล้วงง

คนเขียนภาษาขอมเป็น จะเขียนไม่คล่อง ลากช้า หรือ บางทีออกแนวแปลกไปบาง เลิกหาง เลิกหยัก ซ่ะ มาเขียนเลียนแบบคนเขียนเก่ง ก็ไม่เหมือน เพราะจังหวะ ช่องไฟ หาง ตวัด ไม่ได้กัน

คนเขียนไม่เป็น ให้เด็ก สักป ๔ มาเขียนภาษาขอม แบบไม่เป็น ถึงมีตัวอย่างให้่ดู ให้ซ้อม ก็ไม่เหมือนครับ อาจจะตัวใหญ่เท่าหม้อแกงไปเลย ....จะลากช้าๆ แบบจะคัดๆ ออกแนวตลกไปเลย ภาษาขอมเขามีอาถรรพ์ เขามีครูของเขา

และการเขียนภาษาขอมในทางไสยศาสตร์ ต้องบริกรรมคาถา เรียกอักขร ให้มาเกิด ก่อนจะเสกหัวใจ หรือคาถาทับ บางอาจารย์ ท่านเสกด้วยทีเดียวเสร็จในคาบนั้นที่ท่านเขียนภาษาขอม

การเขียนนี้ จะมีเคล็ดสำหรับบางหลวงปู่ หลวงพ่อ เช่น ตัว อุณาโลม เขียน ปกติ หรือ หันกลับ หรือสะดุ้งกลับ ไม่ใช่มั่ว แต่ท่านมีคติของท่าน ในการลงของ ให้ไปในทางโลก หรือ ทางธรรม หรือ มีเคล็ด สะดุ้งกลับ กระดอน สะท้อน มาตามแต่ที่ท่านได้ศึกษา ดัดแปลง พัฒนามา ซึ่งตัวท่านเองพอมาดูก็ดูออกว่าท่านลง เหมือนมีลายเซ็นต์ไว้

เรื่องเคล็ดแบบนี้ คนเขียนขอมเป็น กับคนเขียนขอมไม่เก่ง หรือ เขียนเป็นไม่รู้ เขียนมา ก็ดูไม่ยากว่า ปลอมมา ยกเว้นพระท่านใหม่ ท่านลงของท่านแบบนั้น อันนี้ไม่ว่ากัน ไม่ได้ปลอม แต่คนล่ะหลวงพ่อ ....ว่างั้นเถอะ

คมแฝกอันนี้ หลวงพ่อเขียน หนัก ชัด เร็ว กด แต่อ่านไม่ค่อยจะออกแล้ว เนื่องจากมือของท่านเริ่มสั่น

ผมจะไม่แยกเป็นตัวๆ ยกเว้นอันที่ชัดๆน่ะครับ

เอามาคราวนี้ สามอัน บรรยายไล่ขึ้นไปจนครบสามอันครับ

ขนาดเขามาตรฐาน ๒๓ นิ้วกว่าๆ งานปราณีต แต่เป็นพวกไม้เบญจพรรณมากกว่าไม่แก่น หนักๆ แต่เอาได้ ตีกบาลแยกแน่ๆ

...............................................

บางท่านไม่เล่น FB ผมจะลงที่นี่ด้วยครับ

 

แม่พิม เนื้อหยก ( โชว์ )




เคยมีคนถามเรื่องแม่พิมที่ใช้ประจำ ผมเลยเอามาเล่าคั่นให้ฟังที่นี่กันน่ะครับ ก่อนชมลายมือ หลวงพ่ออั้บต่อ วิจารณญาน อยู่ที่ท่านจะพิจารณาเอา ที่จะเขียนเป็นของประจำตัวผม ผมมีแหวนใส่มาตั้งแต่วันที่หลวงพ่อลงให้ ไม่เคยถอดห่างตัว อย่างมาก ถอดออกมาล้างนิ้ว ล้างคราบเหล้าบ้าง เพราะอธิษฐาน ตอนสวดบูชา ให้แม่ตนประธาน มาสถิตย์ที่แหวน แล้วเหล้าทาปากแม่เขา จะเอาติดตัวไปทุกที่
แต่ที่แขวนไว้ ติดกระเป๋าโทรศัพท์ ผมมี แม่พิม แกะด้วยหยก ชิ้นที่โชว์ เลี่ยมไว้ด้วยนาค ทีเด็ดคือ หยกชิ้นนี้มีประวัติ มาจาก แม่น้ำว้า ใน จังหวัดน่าน ภาพที่ถ่ายก้อนหยกไว้ในคอมฯเก่าดันหาย แต่ผมมีหินคล้ายๆกัน มาจากแม่น้ำว้า ที่น่านเหมือนกัน จะเล่าซ่ะที่นี่ ที่เดียว แบ่งปัน แชร์ความรู้กัน

ตำนานแห่งแม่น้ำน่านคือหินนาคกระสวย หินนาคกระสวยนี้ ตามความรู้ผม คนยุคนี้ เข้าใจผิด และ ดูผิด ไปจากคนโบราณ หินนาคกระสวยเป็นหินชนิดที่เรียกว่า ( Serpentine ) เซอร์เพนท์ทีน เป็นคำศัพท์ทางธรณีวิทยา คำว่า Serpent นี้คือ งู นี่เอง หรือ พญานาค เรียกว่ามาพ้องกับ คนไทย ได้อย่างน่าฉงน ประวัติที่มาน่าจะจากแหล่งต้นตอเดียวกัน ผมเดาว่าไม่จากอินเดีย ก็จีน ต้นทางวัฒนธรรม แล้วแตกหน่อกันออกมา ทั้งอินเดีย และ จีนมีแผ่นดิน ที่กว้างใหญ่ มีทั้งภูเขา ทั้งแม่น้ำ ต้นทางของหินและ อัญมณี หลายชนิด แต่ที่มีชื่อ น่าจะเป็นเพชร หรือ ทับทิม ของอินเดีย และ หยกของจีน

คนโบราณน่าจะดูว่าหินชนิดนี้ บางก้อน มีลายคล้ายงู และเชื่อกันมาแต่โบราณ ที่เก็บหินนี้มา แต่โบราณ ยุค ปู่ของ ปู่ ของปู่ .... คนโบราณท่านมีจิตใจสูง นิ่งและ ใกล้ธรรมชาติมากกว่าคนยุคเรา พวกท่านน่าจะทราบอะไรดีๆ ว่าหินนี้ มีคุณประโยชน์อย่างไร และ นิยมกันเอามาแกะรูป อิ้น เป็นรูปผู้หญิง ผู้ชายกอดกันแน่น ด้วยความพิศวาส เรื่องอื่นคงไม่ต้องเล่า เป็นเครื่องราง โอท็อบของส่ายเหนือ ของเก่าๆ มีสรรพคุณ โดดเด่น เป็นอย่างมาก เชื่อถือกันมาเป็นพันๆปี ขนาดอิ้นในกรุก็ยังมี ทั้งโลหะ และ หินมีค่า

หิน Serpentine นี้สำหรับต่างประเทศ เช่น แคนาดาและอีกหลายที่ รัสเซียก็น่าจะเยอะ จีน อินเดีย ไม่ใช่หินหายากแต่อย่างไร ผมเอารูปมาให้ดู หรือ ท่านพิมพ์คำว่า Serpentine ลงในอาจารย์กู๋ รูป และ เรื่องจะขึ้นมาเพียบ และ ราคาไม่แพงครับ ที่แพงและหายาก คือต้องเป็นหิน Serpentine ที่เจอที่น่าน ครับ แต่ถ้าถามผมจริงๆ แม่น้ำอื่นก็น่าจะมี เอามาแกะอิ้น แต่คนเรียกรวมกันไป ว่ามาจากน่าน ถ้ารู้แหล่งในการหา จะไม่เล่าในที่นี้

จากรูปเป็นหิน Serpentine ของผู้มีบุญท่านหนึ่ง ท่านนี้เป็นครูสอนวิชาดูหินและ เจาะน้ำมันปิโตรเลี่ยมให้ผม ด้านการปฏิบัติ เป็นคนที่มีความรู้ด้านแร่ธาตุเป็นอย่างสูง และ ท่านไปเจอหินก้อนนี้ที่แม่น้ำว้าตั้งแต่ ยังหนุ่ม ท่านก็เก็บไว้เป็นหินนำโชคของท่านและ หวงมาก จนมีอายุมาก และ หินก็นำโชคมาให้ท่าน หินนี้ สวยมาก ถ้าดูเป็นมีสีแดงของเลือดพญานาคด้วย ตรงตามตำราเลย

ที่ผมเล่ามาซ่ะยาว จะบอกว่า serpentine หรือนาคกระสวย ไม่ใช่หยกน่ะครับ คนยุคนี้เอา อิ้นหยก มาขายเป็นนาคกระสวย เพราะได้ราคา ....ไม่ดีครับ มันผิดประเภท

หยกคือหยก เป็นราชินีของหินอยู่แล้ว คนโบราณ พกหยก มาเป็นพันๆปี เชื่อว่าช่วยคุ้มครอง ป้องกันจากภูติผี ปีศาจ คุณไสยด้วย พระจักรพรรดิของจีนก็พกหยกติดตัว ต้นตระกูลของผมเป็นจีน โพ้นแผ่นดินมาอยู่ที่นครสวรรค์ ก็มีหยก แต่อย่างว่า ลูกหลานเยอะ มาไม่ถึงผม ได้เเต่เห็นรูปที่เขาถ่ายไว้

หยกก้อนนี้ผมก็ไปซื้อเขามา เพราะมาจากน่านประวัติดี ราคาต้องยอม เก็บไว้นาน รูปร่างแกะพระไม่สวย คิดอยู่นานว่าจะแกะอะไรดี จนมาเจอหลวงพ่ออั้บ เลยไปให้ช่าง แกะเป็นแม่พิมมาและ เหมาะกันมากครับ

เห็นมีลูกศิษย์ เอาพระหยกขาวมาขาย หลวงพ่อลงให้ ใครรับเรื่องราคาได้น่าจะเก็บไว้น่ะครับ สรรพคุณเขามากหลาย เรื่องกันผี กันสิ่งอาถรรพ์ วิญญาณ คุณไสยน่ะ หยกมีสรรพคุณมาหลายพันปี อยู่ติดตัวท่านผู้นำ จักพรรดิ์ ฮ่องเต้ แม่ทัพ ขุนพล อัศวินมาเป็นหมื่นๆคน ผ่านการทดสอบทดลองมาแล้วครับ มาได้ ท่านผู้เฒ่าวัดท้องไทร เสกให้อีก น่าติดตัวเป็นอย่างยิ่ง พลาดไป ท่านจะเสียดาย และ ผมมาอ่านตรงนี้ทีหลัง จะยิ่งเสียดายใหญ่ครับ

....................................

 

กาฝากกระท้อน ( โชว์ )



เล่าเรื่องกาฝากแล้ว ต่อกันเลยเรื่องกาฝากอีกหน่อย ผมก็อบเรื่องที่คนสร้างเล่ามาเลยครับ ไม่ให้ของดี สูญหายไปจากสาระบบ
ของที่หลวงพ่ออั้บเสก ไม่ได้มีแต่ของโรงงานทำมาทีเยอะๆ และ ของทำขายอย่างเดียวน่ะครับ มีอีกหลายอย่าง เอาไปสร้างวิหารทาน สร้างกุศลก็เยอะ .....แต่ ของทำแจกฟรีก็มีเพียบ อาจจะทีล่ะไม่มาก หลักร้อย และ ที่ทำด้วยมือทีล่ะชิ้น แบบแกะก็มี เป็นผ้ายันต์ก็มี เช่นผ้ายันต์เพชรพญาธร พระเครื่องก็มี เช่น พระสิวลี พระหลวงพ่อชินราช พระตะกั่วกันผี ฯลฯ
..... เดี๋ยวผมจะนำมาลงเรื่อยๆที่ผมได้รับแจกมา ท่านที่มาอ่านก็ใช้วิจารณาญานของท่านเอาเอง ในการเชื่อ หรือ ไม่เชื่อ
แต่ที่จะแนะนำคือ ถ้ามีลายมือ หลวงพ่ออั้บ ก็ชัวร์ๆไปเลยครับ ไม่ต้องมาสงสัยอะไรกันอีก
และ เพราะผมคิดว่าท่านต้องแจกคนไปมากเหมือนกัน เพราะคนทำเขาก็ต้องแบ่งถวายท่านไว้ ด้วยเจตนาดี พวก เครื่องราง ผ้ายันต์ที่ไม่ได้เห็นมีในการซื้อขายกันในเน็ท ให้เป็นทางเลือกอีกอันน่ะครับ พวกท่านอ่าน แล้วพิจารณาดู ถ้าไปเจอ ได้ฟรี หรือ ตามแผงหลงๆ ราคาไม่แพงมากก็เฮงๆล่ะครับ
บันทึกของผู้สร้าง
เบื้องต้นเลย ผมเคยเอากระท้อนตายพราย ไปเรียนถามท่านว่า ใช้ทำอะไรได้ไหม ท่านบอกว่า ของท่านมีแต่ตำราทำกาฝากกระท้อน ครับ ท่านเลยเมตตาเล่าว่า เป็นวิชา ของหลวงพ่อน้อย ครับ
ใช้กาฝากกระท้อนป่า แช่ในน้ำมันงา แล้วเสกให้ครบไตรมาส น้ำมันที่แช่ เอามาสักหรือ ทาตัวเป็นมหาสะท้อน ครับ
ท่าน บอกว่า ตำราเขาว่า ปืนยิงมา ก็ย้อนกลับไปครับ
( เลยไปช่วยกันหากาฝากมาจนได้ ) แล้วทำประมาณ 200 อันครับ ถวายหลวงปู่ไป 150 ครับ ที่เหลือผมเอากลับมาแจกครับ
ใส่ในหลอด แช่น้ำมันครับ ที่ตัวไม้ จะมีแผ่นเงิน ตอกโค้ต ภาษาขอม อ่านว่า อั๊บ ตอกแล้วพันไม้ไว้ครับ
หลวงปู่เสกไตรมาสเต็มๆ ครับ ปี ๒๕๕๒
ก่อนครบไตรมาส ผมลองแกล้งๆ ไปถามถึง ท่านบอก เห้ย มันยังไม่สุก ยังเอาไม่ได้ครับ 555
พอหลัง ไตรมาส ท่านบอก สุกแล้ว มาเอาไปสิ
ที่แจก คุณอาไป โค้ตที่รัดไม้เป็นทองคำและเงิน นะครับ
( ของผมเองที่เขาแจก ยังหากล่องไม่เจอ ที่มีสองโค็ด
..........ที่โชว์โค็ดเดียว เป็นอันที่หลวงพ่อแจกมาครับ ทิ้งไว้ในรถคงร้อน น้ำมันรั่วออกหมด อันนี้รอหาขวดเล็กๆเอามาใส่ ใส่น้ำมันงาใหม่ครับ....... ของพี เสาวภาเองครับ )
อันรัดทองคำ มันจะรัดสองฝั่งคับ เงินฝั่งนึง ทองคำฝั่งนึง ครับ
ประสพการณ์ไม้กระท้อน นี่เอาจริงๆ ที่คนได้ไปใช้ เล่ามา แทบไม่ต่างจากตะกรุดโพธิ์กลับเลยนะครับ
ผัวพก เมียด่าผัว เมียป่วย ครับ 555 ( สมน้ำหน้า อันนี้ผม...พี เสาวภา ว่าเอง )
สมัยก่อนผมเปิดร้านปลา แล้วร้านข้างๆ มันแกล้ง ผมไม่ว่าอะไรเขา แต่เอากระท้อนมาพก ร้านข้างๆ ป่วย เข้า รพ. ทั้ง พ่อ แม่ ลูก เลยครับ
จบข่าว
ข้างบน เขาส่งมาให้ ของผมน่ะอันนี้รั่ว เดี๋ยวต้องหาขวดใหม่
ตกลงมีที่หลวงพ่อประมาณ ๑๕๐ ดอกหลังออกพรรษาปี ๒๕๕๒ ที่วางใส่ถุงหน้าหลวงพ่อ ใครได้ไปก็เฮงล่ะครับ หายากซ่ะด้วย กาฝากกระท้อน รุ่น Limited
หลวงพ่อเรียนวิชา แบบแปลกๆ หายากมา ๑๐๐ กว่าวิชาครับ เป็นผู้คงแก่เรียน พอแก่ตัว ก็มีบารมีสะสมมามาก ทำอะไรก็ขึ้นครับ พูดก็น้อย พูดอะไรก็เป็นไปตามนั้นครับ คนก็ไปขอวิชาท่านเยอะน่ะครับ โชคดีอะไร ถ้าท่านเกิดไม่หวง วันนั้นอารมณ์ดีๆ ก็ได้ไป ตามวาสนา
ของแจกฟรีมาจากต้นทาง ส่วนใครได้ไป จะเอาไปซื้อขายก็ห้ามกันไม่ได้น่ะครับ ว่ากันไปเอง
ที่ผมมีแค่สองอัน ไม่แลก ไม่แจก ไม่ขาย เอามาแน่ะนำกันครับ ไม่ให้ของดี สูญหายไป
ส่วนตะกรุดโพธิ์กลับนั่น ใช้ต้องระวังจริงๆน่ะครับ เอาที่มีเรื่องค่อยเอามาแขวนน่ะครับ และต้องแขวนน่ะครับ เอามาพกเอว พกประเป๋ากางเกง แบบแม่พิม ไม่ได้น่ะครับ คนล่ะ ตำรากันเลย จะไม่ดีกับตัวเอง เป็นของสูง ผ่านพิธี พระปาฏิโมกมาทีเดียว
...................................

 

แม่พิม กาฝากไม้ตะเคียน





ผมพยายามหาที่เขียนไว้ใน พลังจิต แต่หาเท่าไหร่ไม่เจอ แต่เคยเขียนไว้แน่ๆ ตกลงเอาใหม่ ใจความเดิมแน่นอน ชีวิตนี้ไม่มีทางลืม รายละเอียด อาจจะเขียนดราม่าไปตามสำนวน แต่หลักเดิมๆแน่นอน

ท่านที่มาอ่าน.......ลองถามคนเฒ่าคนแก่ ที่จริงต้องเอาคนบ้านนอก คนไร่ คนสวน คนหากินตามป่า เพราะคนเมืองคงยากที่จะรู้จัก ยกเว้นท่านเรียนมาทางพฤษศาสตร์ รอบรู้ด้านไม้

ว่าเคยเห็นกาฝากไม้ตะเคียนไหม ???

คำตอบคือ ไม่เคยเห็น ไม่มี มีด้วยหรือ??? บางคนอายุ ๘๐ กว่า คนบ้านนอก ท้องไร่นี่แหละ เกิดเห็นมาหลายแผ่นดิน บอกผมเลย เกิดมากูไม่เคยเห็น ...ของที่ไม่เห็นไม่ใช่ไม่มี แต่มันหายาก เลยไม่เห็นครับ

ปกติกาฝาก ต้นรัก ต้นมะยม ก็หายากอยู่แล้ว ถ้าต้นมะม่วงล่ะหาง่าย เอาเดี๋ยวนี้ยังได้ แต่ต้นเล็ก เอารถมาขนเลย บ้านผมมีเพียบ

แล้วไม้ตะเคียนน่ะ ถ้าไม่ใช่ปลูกตามวัดเก่าๆ มานานๆ หายากที่จะปลูกตามบ้าน เพราะเขาถือ ว่ามีผี และเป็นไม้ใหญ่มาก จะล้มทับบ้านเอา ถ้าจะมีก็ในป่าใหญ่ๆไปเลย และถ้ามีกาฝากจริงๆ ก็ยากที่จะเห็นเพราะต้นตะเคียนเขาสูงมาก น่าจะร่วม ตึก หกเจ็ดชั้นขึ้นไป ใบซ้อนเป็นพุ่ม ก็หนามาก จะมองหากาฝากยาก และ ไม้ตะเคียนเขามียาง มีน้ำมัน เขาว่ากาฝากไม่ชอบ กาฝากไปลงก็แห้งตาย

จะสรุปเลยว่า ไปหาน่ะครับ กาฝากไม้ตะเคียน ไม่มีหรอกครับ ถ้ามีก็แหกตามาขาย ต้องให้เห็นกับตาถึงจะเชื่อน่ะครับ พ่อค้ายุค 4.0 นี่ เล่าในเน็ทได้ทุกเรื่อง เพื่อขาย แต่ดูไม่ขาด เพราะกาฝากคือกาฝาก จะดูอย่างไรมาจากต้นอะไร

กาฝากไม้ตะเคียนหายากพอๆกับเหล็กไหลในนิยาย

แต่แม่พิมที่เอามาโชว์ ทาสีทองปิดนี่ เป็นไม้กาฝากต้นตะเคียนทองแน่นอน เพราะกิ่งเขาหักลงมาข้างบริเวณ กลดที่ผมนอนจำวัด อยู่ใต้ต้นพอดี ...ฟันธง ไม่ได้เห็นกับตาอย่างเดียว เเต่นอนรอเลยก็ว่าได้ อยู่ในเหตุการณ์ตั้งแต่วินาทีแรก จนเป็นรูปแม่พิม

จะเล่าสั้นๆ ว่าต้นปี ๒๕๕๔ ก่อนน้ำท่วมใหญ่ ผมเบื่องาน เบื่อคน เลยใช้คำว่าลาออก เลิกทำงานไปบวชอยู่ประมาณ ๕ เดือน ต้นปี ๒๕๕๔ สบายจัง เงียบๆ สบายๆ ฉันมื้อเดียว น้ำหนักลดไปอื้อเลย ร่างกายปราดเปรียว แต่จิตสงบขึ้น เลิกสนใจเรื่องทำมาหากิน เรื่องเงินๆทองๆ ไม่สนใจเลยว่าได้ สวดมนต์ ทำวัตร เช้าเย็น บิณฑบาต กวาดวัด ช่วยหลวงพ่อจารผ้ายันต์ตะกรุด ตามที่ท่านใช้ ท่านสอนให้ด้วย สบายๆ วันๆหมดเร็วมาก ว่างๆท่านให้อ่านพระไตรปิกฎ สงสัยให้มาถาม หลวงพ่อท่านเก่งเลยล่ะ เรื่อง พระธรรมวินัย ชาดก พระอภิธรรม เข้าขั้นอาจารย์

และมีโอกาศไปเข้าปริวาสสองครั้ง ไม่บอกสถานที่ แต่จริงๆ สถานที่เป็นลานใหญ่โตพอสมควร ผมเห็นต้นไม้ใหญ่ ความที่เป็นคนกรุงด้อยประสบการณ์ในการออกป่า เลยไปกางกลดใต้ต้นตะเคียนสูงใหญ่ ร่มต้นหนึ่ง คิดว่าสบายล่ะ ร่มดี นอนในกลด นั่งภาวนา สบายไป

แต่ผิดคาดน่ะครับ ต้นตะเคียนน่ะ มดตะนอยเพียบ เดินกันยั้วเยี้ยะ ดีที่ปักกลดห่างมาจากต้นหลายเมตร เพราะร่มเขากว้างใหญ่ กลดเป็นแบบสมัยใหม่น่ะครับ เป็นเต้นท์ มีเสากางนอนได้ทุกที่ ไม่ต้องปัก ไม่ต้องแขวน

ผมนี่แพ้ มดตะนอยมาตั้งแต่เด็ก ต่อยนิ้ว บวมทั้งแขน ถ้าเข้ามาในกางเกง ต่อยไอ้เจี้ยวล่ะไข่ดันบวม ไข้ขึ้นเลย ที่พูดนี่โดนมาแล้วครับท่าน จากสมัยเด็ก บ้านอยู่ในสวน ชายทุ่ง ท่านที่ไม่เคยโดน ไม่มีทางรู้รสชาด ว่ามันแซบ ปวด บวม ขนาดไหน

พอเห็นมดตะนอยคู่ปรับเก่า ใจมันแป้วเลย แต่ อย่างว่าเเต่งเครื่องแบบ พระศากยบุตรแล้ว ปอดแหกกันง่ายๆจะเสียชื่อเครื่องแบบเขา เอาเป็นสู้ และ ในใจยังพออุ่นใจ มีพระวัดปากน้ำ เบี้ยแก้ และ แหวนแม่พิม ต้องสู้กันหน่อย และได้ใช้สู้จริงๆ โดน สี่ครั้ง แมลงคล้ายผึ้งต่อย สองครั้ง มดตะนอย กัดอีกสอง ตามกรรม โดนจริงๆ เพราะถึงไปกางกลด ห่างจากต้น แต่มดเขาได้กลิ่น จะมาสำรวจ เรียกว่าอยู่ในรัศมีทำการของหน่วยลาดตระเวณ ซวยจริงๆ เขามาในกลด ตอนนั่ง ตอนสวดมนต์ ตอนนอนก็โดน ใช้ เบี้ยหลวงพ่อทรง แหวนหลวงพ่ออั้บ นี่แหละ ดูพิษ ตึ้บๆๆๆ ใช้ได้ผลจริงๆไม่ได้โม้ ของเขาดี เอาตัวรอดมาได้ มั่นใจโพดๆ

คืนหนึ่ง อากาศร้อนตับแล็บ สบงนี่เปียกไปหมด แต่ก็ต้องเข้ากลด เพราะพอมืด กองทัพโคตรยุง แมลงจะเข้าเล่นงานทันที มียุงมากมายมหาศาล น่าจะติดอันดับต้นๆของประเทศไทย ยิ่งต้นฝน แบบปลายเมษา ต้น พฤษภา โอ้โฮ มากันดำมืด แล้วยุงพวกนี้ไม่มีลีลาน่ะครับ มาเกาะ กัดทันที เหมือนรู้เรานุ่งเหลือง เป็นพระตบเขาไม่ได้ ...อื้อฮือ

นอนจับลมหายใจไปเรื่อยๆ พอเคลิ้มๆ พายุมาครับ เข้าเดือน เมษา พฤษภา มีพายุ ฝนอีก ใครที่เคยปริวาส หรือ เคยธุดงค์ในป่าจะทราบว่า เจอฝนนี่โคตรสาหัส ทั้งเปียก ทั้งชื้น ทั้งหนาว ( พระไม่มีผ้าห่มน่ะครับ มีแต่จีวร ) เรียกว่าโคตรทรโหด ทั้งแฉะ ทั้ง สัตว์ต่างๆ ตะขาบ ทาก ฯลฯ โอ้ย จาระไนไม่ถูก ต้องระวังเอา ทั้งไอ้ตัวยาวๆก็ไม่แน่ กลัวก็กลัว ได้แต่แผ่เมตตากันไป เรามาทำหน้าที่เฟ้ย เจ็บ ตาย ในหน้าที่ ก็ ต้องได้คะเเนนกัน บ้างแหละน่ะ

พอพายุแรง กิ่งไม้ก็หัก หลายกิ่งหลายต้น แต่ต้นที่ผมอยู่นี่กาฝากหักตามลงมากับกิ่งต้นตะเคียนครับ พอเช้าพระที่ไปปริวาส มามุงดูกัน ต่างก็ไม่เคยเห็น ถึงจะมีอาวุโสกว่า กาฝากต้นตะเคียน ผมไม่อ้างสิทธิ์ ว่าข้างกลดผม เพราะนอนเรียงกันไปห่างๆ หลายองค์และ ผมเป็นพระใหม่ เงียบอย่างเดียว ตกลง ท่าน แบ่งกัน ผมได้มาท่อนขนาดหัวแม่โป้ง ในฐานะพระมุง ท่อนเล็กกว่าเขา แต่ไม่กล้าพูดอะไร และ ที่สำคัญไม่แน่ใจว่านี่ของวัด จะเข้าข่ายปาราชิกหรือไม่ มีค่ามากว่า ห้ามาสก หรือไม่ มาจากป่าหรือไม่ มีเจ้าของหรือไม่ เจ้าของหวงหรือไม่ ความเป็นพระใหม่ กลัวน่ะครับ กลัวไปหมด ขี้หดเลยล่ะ มาบวช ไม่ใช่มาลงนรก ผมเอากิ่งกาฝาก นั้น เหน็บ ซ่อนๆไว้แถวนั้นก่อน ต้องเคลียร์ว่าเป็นของโจรก่อนหรือไม่ ค่อยเอาไป เดี๋ยวจะซวย

พอหมดปริวาส เย็นๆของอีกวัน ผมไปแอบดักกราบท่านเจ้าอาวาส เจ้าวัด ดูแลวัดน่ะครับ ท่านอายุมากแล้ว พรรษาก็มาก พอท่านว่าง จึงไปกราบท่านเอากิ่งไม้กาฝาก ให้ท่านดู ก็เป็นแค่เศษไม้เล็กๆท่อนหนึ่ง ไม่ได้โดดเด่นตาอย่างไร เดินตามสนามหญ้าในวัดไหนๆก็เจอ ที่แปลกกว่าเขาคืออันนี้เป็นกาฝาก ไม้ตะเคียนเห็นกับตา ไม่ใช่นวนิยาย ของเอ็ดก้าร์ อลันโป

ผมเล่าให้ท่านฟัง ผมกราบเรียนไปตรงๆ กลัวเป็นขโมย ของวัด จะอาบัติไหม มีเจ้าของไหม เจ้าของหวงไหม มูลค่าเท่าไหร่ ถ้าท่านพิจารณาว่าเอาไปไม่ได้ อาบัติ ผมมากราบขอขมาแล้ว เผ่นทันที เอาคืนให้ท่านหรือทิ้งแถววัดนั่นแหละ ท่านเอามาพิจารณาดู แล้ว บอกเอาไปได้ เศษไม้หักลงมาธรรมดา ไม่มีค่างวดอะไร ทิ้งไว้ก็รกอีก ถือว่าช่วยทำความสอาด ลานวัดก็ได้ แล้วให้อนุญาตผมมา ท่านต้องเป็นพยานให้ผมนี่แหละ ผมจำได้ยังทำบุญถวายวัด ท่านไป เรียกว่าใช้หนี้กัน ขาดจากกัน เป็นของผมซ่ะ สบายใจ

นี่คือที่มาของแม่พิม กาฝากไม้ตะเคียน ผมเลยเอาไปให้ช่างอบจนแห้ง แกะแม่พิม มา ได้ ๙ ตนพอดี เศษไม้ให้เก็บหมด เอามาบดทำ นางกวักได้อีกไม่กี่ต้น ขนาดเล็ก เบา แต่ กำลังภายในสูงมาก แกะแม่พิมเสร็จ พร้อมทั้งนางกวัก เอามาขอ หลวงพ่ออั้บท่านเมตตาเสกให้ และชุดนี้ใส่ลังฝากในลังเหล็กไว้ ตลอด ๑ พรรษา ๒๕๕๔ ปีน้ำท่วมพอดี ปีนั้นคนไม่เยอะ บางทีต้องลุยน้ำมา รถผมรถตู้ ลุยไปถึงวัดสบายๆ ในบางจังหวะน่ะครับ คนไม่ค่อยมีครับ พวกท่านคงทราบรสชาดของปีนั้น ว่างแทบทุกอย่างนิ่ง สนิท

ที่เอามาโชว์เป็นของประจำตัวจริงๆ เอาไปขอ หลวงพี่ ... ท่านเมตตาพิจารณาข้างในให้ทราบหน่อย ให้มั่นใจโก๋ ท่านบอก มี อยู่ สองท่านน่ะ ท่านหนึ่งคือ เทวดา ผู้หญิงที่มากับไม้ และ อีกท่านคือ แม่พิม ที่หลวงพ่ออั้บท่านเชิญมา ตกลง สองต่อเข้าฮอส ผมใช้ติดตัวมาตลอด ห้อยกระเป๋าโทรศัพท์ไว้กับ เเม่พิม หยก ประสบการณ์ชีวิตผมดี เรื่องไม่มีอด กินกันจนอ้วนทั้งบ้าน ถึงหมาอีก ห้าตัว ไม่มีอด ไม่มีอยาก ตามจังหวะชีวิตครับ แม่เขาช่วยไว้หลายทีด้วย แม่พิมเขาใจดี ทั้งแม่ตะเคียนด้วยจ้ะ

แม่พิม ไม้กาฝากนี้ ไม่แจก ไม่แลก ไม่ขาย น่ะครับมีแค่ ๙ ตน ยังไม่พอคนในบ้านและ เพื่อนๆกันซ่ะด้วย

เอามาโชว์อย่างเดียวเลย

....................................

 

พระพุทธชินราช มหาบารมี ๒๕๕๓ ( โชว์)





ในบรรดาของแจกฟรีที่ผมได้จากหลวงพ่อ ปกติ ท่านก็หยิบให้เฉยๆ แบบเห็นหน้าก็หยิบส่งให้เลย ด้วยเมตตา กลัวเราไม่มีของดีของท่าน

แต่มีองค์นี้แหละครับ ท่านเน้นๆเลย ว่ามึงเอาไปเลี่ยมทอง ไปอีกทียังไม่หมด ท่านก็หยิบแจกมาอีก แล้วบอกว่าให้ไปเลี่ยมทอง ทีที่สามไปยังไม่หมด มีในกล่องท่านก็จับในมือท่านมองหน้าแล้วบอกว่าให้ไปเลี่ยมทอง ตกลงได้มาสามองค์ เขามาหักคอไปองค์ หวงๆอยู่เหมือนกัน เอาไว้บูชา ทำมาหากิน เรียกเงิน เรียกทอง

( พระอาจารย์แม้น หลวงปู่บุญศรี อาจารย์ผม และ หลวงพ่อฤาษีลิงดำ พูดตรงกันน่ะครับ ว่า ไปขอลาภน่ะ ให้ไปขอหลวงพ่อโสธร มาขอหลวงพ่อพระพุทธชินราชน่ะด้านคุ้มครอง ไม่เน้นลาภ ท่านเป็นพระวินัย ( อันนี้พระอาจารย์แม้นท่านบอกผม ) ) พี่น้องพิจารณากันเองน่ะครับ

เดี๋ยวงวดนี้ลองที เพราะองค์ใหญ่ เลี่ยมทองคงหลักหมื่น ...แหะๆ

ของฟรีๆครับ แล้วดีด้วย ไม่ทราบใครสร้าง กราบขอบคุณผู้สร้างที่แจกมาให้ฟรีๆ ผ่านหลวงพ่อมา เปิดในเน็ท เขาเล่นเป็น พระพุทธชินราชของหลวงพ่อรวย วัดตะโก หลวงพ่อคงรับนิมนต์ไปร่วมพิธีด้วย ถ้ายังมีเหลืออยู่ที่วัดตะโก อย่าช้า พี่น้องรีบไปจัดการมาเลยน่ะครับ จะว่าผมไม่เตือน

รุ่นนี้เซียนไม่เอามาขาย แต่พี่น้อง ไปเจอที่ไหน รีบคว้าเลย ราคาต้องขนมๆ เพราะเขาไม่เล่น ดีเลย เราหามาบูชา และมีหลวงพ่ออั้บเสกด้วยแน่ๆ และ ท่านต้องเห็นอะไรบางอย่าง
หลวงพ่ออั้บ ท่านมีวิชาเปิดตำรา จับปั้ป ท่านรู้ว่า ใครเสก วิชาอะไร บางอันเคล็ดอย่างไร แบบตำรา ตะกรุด มย ท่านทราบหมด ว่าต้องลงอย่างไร เสกคาถาอะไร เจ้าของหวง ทำเยอะ มั่วๆไม่ได้ ...อันนี้น่าแปลก ไม่ทราบใครได้วิชานี้และ ฝึกจนชำนาญแบบหลวงพ่อบ้าง มีประโยชน์ในการเรียนวิชาต่างๆมาก สิ่งนี้คือจุดเด่นของหลวงพ่ออั้บน่ะครับ คนธรรมดา เกจิฯ ธรรมดาไม่มี............. ทำให้ท่านเรียนรู้ มาเป็นร้อยวิชา รู้เคล็ด รู้ มนต์คาถาต่างๆ ยาวแค่ไหน แก่เฒ่าอย่างไร ท่านไม่หลงลืม
........................

 

กราบ กราบ กราบ หลวงปู่บุญศรี หลวงพ่อทรง โมทนาบุญในกิจอันเป็นกุศลที่เกิดขึ้นทั้งหมดทั้งมวลครับสาธุ

 

มีดพับ victorinox ( โชว์ )


ท่านที่ชอบพกมีดพับ ยุคนี้ทางเลือกมากมาย หลายราคา มีดแบบสำเนา มีดตีและเจียร โดยช่างในประเทศเก่ง หรือมีดนอกไปเลย ราคาแบบหูดับ มีให้เลือก เหลือเฟือ

แต่ถ้าย้อนไป สัก ๔๐ ปีขึ้น ทางเลือกมีไม่มาก จนพอสักยุค น่าจะ สามสิบ กว่าปี โดยประมาณ หลวงท่านเริ่มบี้ช่างทำปืนเถื่อน โดยเฉพาะแถว อุทัยธานีมากขึ้น จนใช้วิธี การเมืองนำหน้าการทหาร ผัน ช่างเก่งๆพวกนั้นมาทำ เครื่องมือทางเกษตรกรรมและมีด หลายแบบ ก็มีช่างทำมีดเก่งๆ เป็นต้นว่าช่าง ต. แห่งสะแกกรัง ทำมีดพับ มีดใบตายสวยๆ จนแพร่หลายกันไป กว้างขวางทั่วประเทศ

จอมยุทธ ที่มีอัจฉริยะซ่อนเร้นเริ่มปรากฎกายออก มาทำมีดกันอย่างแพร่หลาย ...ถ้าเน้นความรู้ด้านโลหะวิทยาศาสตร์ การคัดสรรค์โลหะมาทำมีด การตรวจสอบคุณภาพ และการตรวจสอบแบบไม่ทำลายเข้าไปในขบวนการ ....สู้ช่างฝรั่งได้สบายมาก สบม ลืมช่างแขก ช่างจีนได้เลย

แต่เมื่อยุคสี่สิบกว่าปี ใครอยากมีมีดดีๆใช้งาน ก็มีดฝรั่งล่ะ ครับ ราคาแพงโคตร มีหลายยี่ห้อ ของ อเมริกา ยุโรป เยอรมันก็มี แบบใบตาย และมีดพับ

แต่มีมีดพับอยู่ยี่ห้อ ของ สวิส ทำกันมาน่าจะตั้งแต่ยุค พ่อหลวง รัชกาลที่ ๕ ในชื่อ Offiziersmesser หรือ เรียกกันอีกอย่างว่า Swiss Army Knife พึ่งจะมามีชื่อเป็นทางการ โดยการรวมบริษัทนี่ เรียกตาม ชื่อบริษัท หุ้นส่วนเดิม ที่ทำแข่งกันมานาน ฝีมือสูสีกัน ในฐานะ ช่างที่มีชื่อเสียงระดับโลก ในการทำนาฬิกา ทำปืน ทำมีด ทำกรรไกร ( ผมยังมีของเก่าของแม่อีกอัน ) ชั้นดี ทำมานาน

มีดเล่มนี้ พอผมเริ่มทำงานพอจะเงินบ้าง ต้องกัดฟันซื้อ ยุคนั้น ใครมี Swiis Army Knife ละโคตรเท่ห์ มีหลายขนาด หลายราคา ยิ่งขนาดใหญ่ๆ มี อุปกรณ์หลากหลาย ยิ่งราคายุคนั้นแพงโคตร หาเมืองไทยก็ไม่มี หรือ ตามร้านปืนสั่งเข้ามา ราคาแพงยิ่งกว่าทอง ใครควักออกมาล่ะ ฮือฮาเลย..... มายุคนี้ หาง่ายมาก แบบสำเนาก็มี 555555

ผมซื้อเล่มนี้มา ในราคาประมาณ ๒๖ เหรียญ สหรัฐ ถ้าจำไม่ผิด ซึ่งแพงโคตรแล้วสำหรับ เด็ก หนุ่มๆ พึ่งเริ่มทำงานแบบผม แล้วพกใช้งานมาตลอด ในป่า ภูเขา บนบก ในทะเล ในประเทศ และ ต่างประเทศ ยุคนั้น ยังไม่ ตรวจขันมาก พกหรือเอาใส่ลงท้องเครื่องบินก็ไม่มีปัญหา เอามาใช้งานมาอย่างยาวนาน ลับกันจนสึกไปพอสมควร แกะใส่ตราบางบริษัทและ แกะชื่อใส่ไปเสร็จ แต่ต่างกรรมต่างวาระกัน

ยังจำช่างได้คนหนึ่ง เป็นช่างทำป้ายชื่อขายแถว ด่านขุนทด ใกล้วัดหลวงพ่อคูณนี่แหละ ผมเลยจ้างให้แกะชื่อใส่

เอาว่า....กว่าจะมาถึงวัดท้องไทร มีดผมเสกมาหลายอาจารย์ เอาไว้ใช้งานและป้องกันตัวจากสิ่งที่มองไม่เห็น

ตัดตอนมาเลยครับ มาเจอหลวงพ่ออั้บ ก็ต้อง แม่พิม ล่ะครับ เลยเอาไปให้ช่างแกะแม่พิม สองหน้า ( แม่พิมสวน ) แล้วมาขอหลวงพ่อลงให้ คราวนี้ไหวตัวเอา ชแล็คเคลือบไว้ หมึกที่ลงเลยไม่หายไปง่าย...แต่มาพ.ศ. นี้ พึ่งเอามาส่องดูอีก หมึกเลือนหายไปเกือบหมด แต่ ดีที่ถ่ายรูปไว้ก่อนนานหลายปี

ของนี้เป็นของประจำตัวครับ สึกมาก เอาไว้ใช้อย่างเดียว พกไปทุกที่ ขนาดไปบวชก็เอาใส่ติดสบงไปด้วยตลอดเวลา ใช้งานได้หลายอย่างมาก ตัด กรีด เปิดขวด เปิดกระป๋อง ไขควง แต่ไม่เอามาแคะเล็บ ทำอะไรต่ำ เพราะมีของที่ครูบาอาจารย์ท่านลงไว้ให้ครับ

โชว์อย่างเดียวจ้ะ

...................................

 

ลายมือ หลวงพ่ออั้บ คมแฝก ๓๙

LP UP's Hand Writting on Fighting Sticks ( Local, old Thai style fighting rod or stick )



มาต่อที่ลายมือหลวงพ่ออั้บกันบ้างน่ะครับ

จะลง ลายมืออย่างเดียว คมแฝกอย่างเดียว มันจะวิชาการไปหน่อย

เอาอย่างอื่นมาสลับบ้าง เป็นการเปลี่ยนรสชาด แต่ให้เกิดความคุ้นเคยกับลายมือ และ วัตถุมงคลหลวงพ่ออั้บ ในส่วนที่ผมได้มา ได้ครอบครอง อย่างอื่น ให้ท่านใช้วิจารณญาณเอาเองน่ะครับ อะไรที่ให้คำปรึกษาได้ ก็ยินดีครับ อะไรไม่ทราบ ก็จะบอกไม่ทราบน่ะครับ ของท่านเยอะ มีหลายคนทำ หลายแง่ หลายมุม ผมไม่มีทราบ หรือ รู้ไปหมดหรอกครับ

คมแฝกอันนี้เป็นหนึ่งในสามตามรูป เป็นอันกลาง มาจากวัด โดยช่างผัน ขนาดมาตราฐานประมาณ ๒๓ นิ้วกว่าๆ เป็นไม้พวกไม้เบญพรรณ ไม้เต็ง ไม้รัง สำหรับการก่อสร้างมากกว่าไม้แก่น แต่ มีน้ำหนัก ขนาดกำลังดี ตีกบาลแยกได้สบายๆ ฝีมือทำง่ายๆแต่ปราณีต เก็บงานดี ขัดจนไม่มีเสี้ยน และ ทาชแล็คหรือ ยูริเทน ได้ดี เรียบสวย

หลวงพ่อลง หนักแน่น ต่อเนื่อง เร็ว ( จะต่างจากพวกเลียนแบบน่ะครับ ซึ่งจะค่อยๆลาก พยายามให้เหมือน และขนาดตัวอีกษร จะไม่ได้กัน เพราะคนทำเลียนไม่เคยเห็นของจริง หรือ เขียนอย่างไรก้ไม่เหมือน น่าจะเห็นจากรูป จับจุดให้ดีๆน่ะจ้ะ ยิ่งเห็นมากยิ่งได้เปลี่ยน กลไกในสมองเขาจะจำแบบเดิมๆ เหมือนเห็นบ่อยๆ เปิดใจไว้เท่านั้น เป็นกลไกของธรรมชาติ ที่เซียนพระเขาเรียก ติดตา )

แต่ลายมือในคมแฝก ยุคนี้อ่านยากแล้ว ผมจะไม่แกะเป็นตัวๆล่ะ ท่านลง ๖ ตัวเหมือนเดิม

...................................

 

กันงู ๗๙ เชือกเขียว ( โชว์ )




ดอกนี้โชว์อย่างเดียว ว่าจะไม่เขียนอะไรอีกมากล่ะ เดี๋ยวดอกล่ะเป็น หมื่นๆ แสนๆ แบบโพธิ์กลับ จะหากันอีกไม่ได้ ได้ออกนอกหมด ทีนี้มานั่งมองหน้ากันล่ะ คนทำก็ไม่อยู่แล้ว วิชาก็ไม่มีใครได้มีวาสนาต่อไว้ ( เท่าที่ผมทราบน่ะครับ.... แต่เคยเจอในเน็ท มีคนประกาศตนว่าเรียนมาจากตำราสายหลวงพ่อ เรื่องนี้ไม่ทราบจริงๆ ถ้าจริงก็เป็นวาสนาของท่านครับ )

วิชากันงูนี่มีหลายสาย สายหลวงพ่ออี๋ จะสักยันต์ไว้ที่น่อง มีพระคาถากำกับ งูจะยกคอไม่ขึ้น อ้าปากไม่ได้เหมือนกัน พ่อผมลูกศิษย์ตัวจริงของหลวงพ่อ ยุคเด็กวัดที่สัตหีบ ที่หามเม็ดข้าวไปทิ้งทะเล เคยสอนถ่ายทอดผมมาประจำตระกูล

นอกจากนั้น สายหลวงพ่อจง ในชุดตะกรุด ๑๖ ดอก มีตะกรุดกันงู ( กันเขี้ยวงาอยู่ ) ผมเคยเอาตะกรุด ๑๖ ดอก สูตรหลวงพ่อจง ของพระอาจารย์แม้น วัดหน้าต่างนอก ไปให้หลวงพ่ออั้บท่านดู ท่านจับปั้บ ท่านบอกเลยว่ากันงูได้ ผมเอามาเล่าในกระทู้เหรียญบินฯ ปรากฏว่า พรึ่บเดียวเกลี้ยงวัดหน้าต่างนอก รู้สึกว่าท่านก็ไม่ทำมาอีก เพราะยุ่งยากมาก ไม่ใช้แค่ จารตะกรุด ๑๖ ยันต์ ไม่ให้ปนกัน การทำสายคาดเอว เงื่อนจรเข้ขบฟันอีก กว่าจะได้แต่ล่ะเส้นยากเย็นพอสมควร

ที่เล่ามา จะสรุปว่ากันงูมีหลายสาย ผมเป็นเด็กสถานเสาวภา เกิดโรงพยาบาลจุฬาและ โตที่สถานเสาวภา มาตั้งแต่เด็ก จนเข้ามหาวิทยาลัย โตมากับงูเลยครับ ที่นั่นมี หมองูหลายคน เพราะต้องจับงูมาทำเซรุ่ม หลักๆคือ งูเห่า งูจงอาง งูสามเหลี่ยม งูกะปะ งูแมวเซา ฯลฯ พวกหมองูเหล่านี้ ที่ใช้ว่าน กันงู ก็มี เคยเห็น เคยปลูกด้วย ที่ใช้พระคาถาก็มี ( เขาหวง ไม่บอก ) ที่ใช้เครื่องราง ตะกรุด ผ้าประเจียดก็มี พระเครื่องก็มี ที่สักตัวดำก็มี หลากหลายครับ

และ เคยเห็น รู้จัก หมองู ที่ถูกงูกัดก็มีหลายคน ผมจำได้ สองคนขึ้นไป ที่ถูกกัดถึงตาย ขนาดเซรุ่มอยู่ตรงนั้นก็มี ชื่อ ตาหลง ตายแล้วเป็นผีดุมากๆ จะไม่เล่าเปลืองที่ตรงนี้ครับ แต่ขึ้นชื่อเลยในยุคนั้น มืดๆไม่มีใครกล้าเดิน โดนทุกคน รวมทั้งคุณแม่ผมด้วย

เอาว่าสรุปเลย กันงู ๗๙ คือตำนานตัวจริงแห่งวัดท้องไทรจริงๆครับ ๑ ไม่มี ๒ ครับ

...................................

 

ตะกรุดแม่พิม ดำเซ็น ( โชว์ )



ถ้าจำไม่ผิดเอวนี้เป็นของพระลูกวัด ที่วัดท้องไทรน่ะแหละครับ แต่ท่านขายผ่านนายหน้ามาอีกที นายหน้าแถวๆวัดหน้าหลวงพ่อน่ะแหละิีกเหมือนกัน กระจายรายได้ ไม่ว่ากัน อิอิ อันไหนชอบใจก็ซื้อครับ

เห็นแล้ว เขายืนยัน เป็นของหลวงพ่อๆ ทั้งเอว ก็ตกลงซื้อขายกัน ตอนนั้น หลวงพ่อยังอยู่ ซื้อแล้ว ได้จังหวะะ รีบแจ้นไปให้หลวงพ่อดูเลยว่าใช่ไหม ให้ท่านประสิทธิรับกับมืออีกที

ทั้งเอวมี

ตะกรุด แม่พิม

ตะกรุดดำเซ็น น่าจะดอกใหญ่ เพราะคงหลายท่า

แม่พิมเนื้อผงเทา

แม่พิมเนื้อครั่ง ถักมาอย่างดี ไม่แก้ออกดูล่ะ

ปลัดทองเหลือง ปลัดนี้น่าจะแต่งมาจากแท่งทองเหลือง รอยตะไบอยากๆเพียบ แต่มีรอยจารด้วยเหล็กจารหลายตำแหน่ง ต้องเป็นหลวงพ่อจารให้หลวงน้านี่แหละ

มีลูกสะกดหรือ ตะโพนไม่แน่ใจ แต่คิดว่าเป็นลูกสะกดครับ แต่รูปร่างไหงคล้ายตะโพน ถักมาอย่างดีด้วยด้ายดำ

มีสตางค์รูเนื้อเงินไว้เป็นหัวเข็มขัดรัดเอว สตางค์รู โบราณนี่ หลวงปู่อาจารย์ผมบอกว่า คนโบราณ ห่างหมอ ท่านใช้กรีดแก้ป่วงได้ ผมกราบเรียนถามหลวงพ่ออั้บ ท่านบอกว่าใช่ ...จึงยืนยันอีกที

สายคาดเอวสีดำ

ได้มาก็เก็บ เอามาโชว์อย่างเดียวครับ

.................................

 

เบี้ยเสาร์ ๕ หลวงปู่ดี ปี ๒๕๕๓






เรื่องเบี้ยแก้หลวงปู่ดี นี่ผมเขียนไว้นานแล้ว ตั้งแต่ปลุกเสกปี ๒๕๕๓ มีการเอาประมูลแล้วเก็บไว้ ไปเข้าพิธีที่ มั่นใจ ( หลวงปู่เล็ก วัดทำนบ ท่านไม่เพียงรู้จักกัน แต่เรียนวิชาเบี้ยมาสายเดียวกันด้วย ) แต่หาไม่เจอ จะเอามารวมกัน

เบี้ยนี้ปลุกเสกเริ่มต้นเป็นเบี้ยไปขอหลวงปู่ดีท่านปลุกเสกให้ในปี ๒๕๕๓ ปีนั้นมีเสาร์ ๕ นิมนต์ท่านมาเสกให้ที่วัดบวรฯ มีการทำเบี้ยกันหลายกลุ่ม ของเขาทำกัน มีโค็ด มีจาร ตอกเบอร์ด้วยอย่างดี มีมาตรฐาน ปิดด้วยแผ่นทองแดง ผมก็ทำด้วยไปฝากเขาเข้าพิธี ฝากเขาน่ะแหละครับ

เบี้ยลงจารโดยท่านพระครูวัดเงิน เนื่องจากเสาร์เป็นวัดแข็ง มีการปลุกเสกหลายที่ คณะทำ ไปขอหลวงพ่อใจเสกให้ก่อน ก่อนนำมาขอหลวงปู่ดีเมตตา ในตอนเย็นวันนั้น

เบี้ยส่วนที่ผมเก็บ ยังไปขอหลวงปู่เล็กเสกให้หลายครั้ง ในปี ๒๕๕๕ และ ๒๕๕๗ ถึง ๒๕๕๘ พร้อมกับเหรียญเจริญสุข รุ่นเล็บจิก เป็นเบี้ยที่เสกมาหลายปีมาก หลายครั้ง ตามที่เขียนไว้ข้างถุงกันลืม ซึ่งลืมจริงๆ

จากนั้นก็เก็บยาว ไม่ได้เอาไปไหนอีกครับ เบี้ยนี้มีขนาดใหญ่ อัดปรอทเต็ม บึ้กมากครับ

 

เจอที่ย่อไว้

เบี้ย หลวงปู๋ดี เสาร์ ๕

เบี้ย หลวงพ่อ ทอง หยิบ เสาร์ ๕ ไตรมาส เสกข้ามปี

เบี้ยแสน หก เสกมากกว่า ๗ เสาร์ ๙ อังคาร หลวงพ่ออั้บ ซ้ำ กันงู และ โองการ ธรณีสาร ทำน้ำมนต์ได้

เบี้ยแสนหก ชุด เสกซ้ำ โดย หลวงปู่เล็ก รุ่น หูอื้อ

เบี้ย หลวงปุู่เล็ก รุ่น หลวงพ่อวัดกุฎิ อันนี้สุดยอด ขึ้นคอได้

เขียนไว้เมื่อ ๕ มีนาคม ๒๕๕๕

 

เบี้ยแสนหก

เบี้ยนี้เป็นเบี้ยพระเอกของกระทู้เหรียญบินที่เดียว ผมทำแจก เมื่อตอนต้นๆของกระทู้ เมื่อกระทู้มีคนเขาชมจำนวนครั้ง ได้ แสนหกหมื่นครั้ง ยุคนั้นถือว่าเยอะ มาปัจจุบัน เขียนไป

เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕
พี เสาวภา, 7 เมษายน 2008 ... 3241 3242 3243 3244

ตอบ:
64,877
เปิดดู:
5,675,328
เปิดดูไฟล์ 4586615
พี เสาวภา

มีโต้ตอบกัน ๖หมื่นเกือบ ห้าพันครั้งและ มีการเข้าชม ห้าล้าน หกแสนกว่าครั้ง ยังมีคนเข้าดูอยู่เรื่อยๆ แม้ เรื่องหลวงพ่อทรง ผมจะไม่ค่อยได้เขียนต่อ และ เรื่อง หลวงปู่พระครูบุญศรี ก็หยุดเขียน เพราะไม่อยากให้เข้าทางการค้าของกลุ่มใด

เปิดดูไฟล์ 4586599 เปิดดูไฟล์ 4586600 เปิดดูไฟล์ 4586601 เปิดดูไฟล์ 4586602 เปิดดูไฟล์ 4586603 เปิดดูไฟล์ 4586604

เบี้ยแสนหก เสกครั้งแรก โดยหลวงพ่อเสียน ประมาณ ปี ๒๕๕๑ ท่านเสกพิถีพิถัน ๗ เสาร์ ๙ อังคารตามวิธีกรรมของท่าน และ เสกนานเกินกว่านั่นกว่าจะรับกลับมา น่าจะเป็นเบี้ยยุคแรกของท่านก่อนเบี้ยรุ่นอื่นๆจะตามมาน่ะครับ แล้วนำมาแจกแก่พี่น้องบ้านเหรียญบินฯ ที่เข้ามาร่วมจนมีจำนวนการเข้าชม ๑๖๐,๐๐๐ ครั้ง เลยได้ชื่อเบี้ยรุ่นนี้ว่า แสนหก

หลังจากแจกไปแล้ว ผมก็ยังนำไปเสกอีกหลายหลวงพ่อ

หลวงพ่ออั้บ ปี ๒๕๕๒ ไม่แอบอ้างว่า เป็นเบี้ยหลวงพ่ออั้บน่ะครับ เอาไปขอบารมีท่านเสกให้เท่านั้น ขอกันงู หลวงพ่อและ ท่านลง ธรณีสารใมห้ด้วย ท่องดังๆ ก่อนจะมอบให้ มีเบี้ยและ ของอย่างอื่น ในกระเป๋า

๒๕๕๒ เอามาขอให้หลวงปู่เล็กเมตตาเสก ในปี ๒๕๕๒ ปีนั้นท่านยังอยู่วัด ท่านแข็งแรงดี ต้องเรียกว่าแบบใจดีสู้เสือ แต่ก็หูอื้อ ล่ะ แต่จริงๆท่านก็เสกให้อย่างดีน่ะครับ

และต่อมา ท่านเข้า รพ ในปี ๒๕๕๓ เอาเบี้ยนี้ใส่ลังไปขอท่านเมตตาหลายครั้งตอนนั้นท่านเปิดแล้ว ไม่หูอื้อ เอาไปเสกในปี ๒๕๕๖ ลืมพิธีแล้วน่าจะเป็นร่วมกับมีดวิชัยยุทธ เพราะเห็นแนวว่าแรงดี ด้านกันแก้ ของ

และสุดท้ายเอาใส่ลังไปร่วมกับพิธีเหรียญเจริญสุข เหรียญรุ่นแรก แบบเป็นทางการ เพราะหลวงปู่อนุญาต คุณหมอ ฯ. ตั้งแต่ ปี ๒๕๔๗ หรือ ๔๘ แต่มาสร้างจริงๆ สิบปีให้หลัง การปลุกนี้ของท่านรวบรวม บรรจุทุกวิชาไว้ในเหรียญ มิให้สูญหาย ให้ศิษย์ เอาไว้ใช้ บูชาติดตัว เบี้ยก็อยู่ในลังกับเขาด้วย ตกลงเสกมา ทั้งหมด ร่วม ๑๐ ปี หลายครั้ง เน้นๆหลวงพ่อ เป็นการเสกเดี๋ยว ไม่ใช่พุทธาภิเศก เสกแบบเสกเบี้ย

เปิดดูไฟล์ 4586605

ตัวนี้เลี่ยมเงินไว้ใช้

เปิดดูไฟล์ 4586606 เปิดดูไฟล์ 4586607

เบี้ยที่มีประสบการณ์บ้านไหม้ แต่เบี้ยไม่ไหม้ไฟโดยศิษย์ท่านหนึ่ง ทางใต้ นอกจากนั้นมีประสบการณ์ด้านดูดพิษ แมงกัดต่อย และ ช่วยดูดพิษ บรรเทาอาการไข้หวัดใหญ่

เปิดดูไฟล์ 4586597 เปิดดูไฟล์ 4586598

 

รูปไม่ขึ้นไม่แน่ใจว่าทำไมครับ

 

เบี้ยแสนหก ที่กำลังจะลงประมูล



เบี้ยรุ่น ๑๖๐,๐๐๐

ของแจกฟรีร่วมกับพระชุด เศรษฐีใหม่


เปิดดูไฟล์ 612588 เปิดดูไฟล์ 612589 เปิดดูไฟล์ 612590

เบี้ยขนาดคัด ทำเพื่อแจก เอาไปฝากหลวงพ่อเสียน ปลุกเสกพร้อมตะกรุด ตะกรุดในรูป ( ตะกรุดไม่แจกน่ะจ้ะ )

ผมเอาแผ่นเงินไปขอท่านลง ท่านบอกว่า ๕ เสาร์ ผมเลยขอเอาเบี้ยไปฝากเสกด้วย ทั้งตะกรุด ทั้งเบี้ย น่าจะเกิน ๑๐ เสาร์ขึ้นไปอย่าว่าแค่ ๕ เสาร์ เพราะน่าจะร่วม ๆ สามเดือนกว่าๆ จนหลังงานพระราชทานเพลิงศพ หลวงพ่อ หลวงพ่อเสียนท่านเมตตาเสกให้จะเต็มที่ และสรรพคุณเบี้ยของหลวงพ่อเสียน เป็นเบี้ยลูกหม้ออ่างทองน่ะครับ ครูแรง นำไปใช้คุ้มตัวได้แน่นอน และผมไม่มีเจตนา เอามาแจกแข่งกับวัดน่ะครับ ใครเอาไปใช้จะได้รู้สรรพคุณ อยากได้อีกก็ไปหาบูชาที่วัดน่ะครับ ราคากันเองมากจนผมไม่แน่ใจว่าที่ท่านทำไปจะคุ้มหรือไม่

นอกจากนั้น ผมเก็บไว้ว่าจะไปขอพระผู้ใหญ่อีกสององค์ เสกซ้ำให้ แต่ไม่ได้จังหวะ จนมาวันนี้ หลวงปู่อั๊บ วัดท้องไทร ท่านหายป่วยดีขึ้นมากแล้ว ผมเลยเอาไปขอท่านเสกให้ ว่าจะเอามาแจกฟรี

หลวงพ่ออั๊บเสกชุดใหญ่ให้น่ะครับ ปกติหลวงพ่ออั๊บ ท่านจะเป็นแบบหลวงพ่อจง คือ เสก เพี้ยงเดียว แต่คราวนี้ ผมเอาขวดน้ำ ไปขอน้ำมนต์ด้วย หลวงพ่อท่านเลยเอามือจับถุงเบี้ย ไม้คมแฝก ( ของวัด...แหะๆ ) และน้ำมนต์ ท่องมนต์ธรณีสารชุดใหญ่ นานประมาณ ๕ นาที ท่านท่องช้าๆและดังๆ เมื่อประจุเสร็จท่านก็ยิ้มให้แล้วบอกว่า มนต์ธรณีสาร

ตอนหลวงพ่อท่านท่องมนต์ธรณีสาร ผมขนลุกชันไปหมด และ ของในตัวผมซึ่งปกติ จะไม่ค่อยขึ้นเพราะแก่แล้ว...แหะๆ เริ่มปั่นป่วนมีกำลัง ตัวพองขึ้นมา ผมต้องสงบจิตจับลมหายใจเบาๆจนอาการหายไป ไม่อยากของขึ้นต่อหน้าหลวงพ่อ ผมเลยเข้าใจว่า บรรดา ครูอาจารย์สายนครชัยศรี ตอนท่านเสกมนต์ ว่าโองการใหญ่ๆ ตอนท่านเชิญครูบาอาจารย์มาหมด พอครูเหล่านี้ท่านมา อาการของในตัวบางอย่างของเรา เหล่าลูกศิษย์ ที่เคยประสิทธิ์ไว้ อาจจะต่อเนื่องสายเดียวกัน ก็เริ่มมีอาการทักทาย แบบต่อสายไฟกัน ทักทายกัน จะออกอาการต่างๆ ผมไม่ใช่คนเล่นของแบบแบบแนวแรงๆเพราะไม่ชอบ แต่ไปหาพระมาเยอะ ท่านลงอะไรไว้ให้บ้างก็ไม่ทราบ

มนต์ธรณีสารนี้ อีกท่านที่ผมเคยเห็นว่าทำได้ขลัง คือ หลวงปู่หล้าตาทิพย์ วัดป่าตึงน่ะครับ ที่บอกแบบนี้เพราะไปกราบหลายครั้ง และเห็นมากับตา อาจจะมีท่านอื่นที่ทำได้ขลังอีกแต่ผมไม่ทราบ แต่สำหรับของหลวงปู่หล้า ท่านจะทำน้ำมนต์ในบาตรแล้วเสกเทียนให้ไปจุด ผมก็ได้มา และท่านเคยแจกเหรียญรุ่นแรกให้มากับมือด้วยครับ ท่านเป็นพระที่เมตตาสูงมาก

มนต์ธรณีสารนี้ เด่นๆ เลยจะไว้แก้ เคราะห์ เสนียด อาถรรพ์ อาเพท จัญไร โรคภัยน่ะครับ และท่านอยู่ในช่วงหายป่วย แข็งแรงขึ้นมาก คนกำลังหายป่วยนี่ ดวงจะดีขึ้นน่ะครับ ทำอะไรก็ขึ้น เพราะเป็นขาขึ้น ( เป็นเคล็ดน่ะครับ คุณถ้าหายป่วยให้รีบทำงาน สำคัญๆ น่ะครับ โอกาสสำเร็จมีมากกว่าธรรมดา )

และหลวงพ่อท่านเมตตาทำให้เองน่ะครับ ผมเจตนาจะให้ท่านแค่เป่าเพี้ยงเท่านั้น ของนี้ทำมาแจก อย่างเดียวน่ะครับ ปริมาณจำกัด หมดแล้ว อาจจะไม่ทำอีก เพราะหาพระถึงๆมาเสกยากครับ...แหะๆ

เบี้ยนี้ น่าจะไปแนวคุ้มครอง ป้องกัน ทั้งคุณผี คุณคน เสนียด จัญไร โรคภัยไข้เจ็บ น่ะครับ อยากให้พวกท่านที่ มาช่วยกระทู้เหรียญบินได้มีของดีๆไว้ติดตัวครับ ผมขากลับเลยไปแวะ พระที่ท่านรู้จักกันเอาไปฝากท่านตัวหนึ่ง ขอท่านดูให้ ท่านบอกว่ามีครบตามแนวทางเบี้ยทุกอย่าง ไม่ทิ้งลายเบี้ยวิเศษฯ

เบี้ยนี่หาวัสดุทำยาก เป็นของทำมาเยอะๆยากน่ะครับ



เปิดดูไฟล์ 612591 เปิดดูไฟล์ 612592 เปิดดูไฟล์ 612593

มีโค้ดสองตัวตรงแผ่นทองแดงที่ท้องเบี้ยน่ะครับ คือตัว ส หยดนำ สัญลักษณ์ แจกฟรี ของฟรี ไปเห็นที่ไหนให้รู่ว่าต้นทางฟรีมาอย่างเดียว

และโค้ด นะ หน้าทอง ของอาจารย์ผม หลวงปู่พระครูบุญศรี ของมีสัญลักษณ์ของวัดใหม่ฯ วัดของอาจารย์ของผมไว้หน่อยน่ะครับ



เปิดดูไฟล์ 612594 เปิดดูไฟล์ 612595

เบี้ยจั่นขนาดคัด มีไม่มาก เบี้ยรวมทั้งพระจะมีปริมาณ ๖๐ ชิ้นแจกฟรี มีเงื่อนไขเดียวก็การมีส่วนร่วมกระทู้เหรียญบินหลวงพ่อทรง จากท่านที่ร่วมมาในอดีต และจะร่วมต่อไป สำหรับสมาชิกในเว็บ ๔๐ รางวัล ส่งเรื่องหลวงพ่อทรงเข้ามาน่ะครับ

ส่วนอีก ๒๐ รางวัล จะแจกแก่ แฟนคลับนอกเว็บน่ะครับ ตอนนี้มีคนส่งมาเรื่อยๆแล้ว สมาชิกนอกเว็บกรุณาส่งมาตามเมล์ข้างล่างน่ะครับ ผมรอท่านอยู่

เคยลงไว้นานแล้วครับ

 

เบี้ยแก้หลวงพ่อทองหยิบ วัดบ้านกลาง

เป็นเบี้ยชุดนึงที่แอบหวงที่สุด ไม่เคยเอาไปเสกใหม่ ไม่ค่อยแจกใคร เอาติดรถไว้ตลอด ของดีจริงๆ

แม้ผมจะไม่สนิทสนมกับท่าน เคยไปหาประมาณ สองครั้ง แต่พบว่าหลวงพ่อเป็นพระเมตตามาก เป็นพระที่ทำตัวเป็นหลวงตาธรรมดา ทั้งสีหน้า หน้าตา ท่าทาง แต่ที่ซ่อนประกายไว้มิดชิด แบบสูงสุดคืนสู่สามัญ คือท่านเป็นพระที่มีอาคมขลังมาก และที่โด่งดังมีชื่อเสียง คือตะกรุดโทน จารไม่พอลูกศิษย์ ต้องจองกันยาวทีเดียว ขนาดที่ผมไป ตะกรุดไม่มีแล้ว เพราะท่านจารเอง คนเดียว ไม่มีใครจารมาให้เสก ท่านพิถีพิถันเรื่องนี้ และ ลูกศิษย์นิยมแบบนั้น

ในช่วงปี ๕๒ เผอิญ รู้จักกับเซียนน้ำ แสวงหา เขาเป็นคนแถววัด สนิทสนมกับหลวงพ่อมาก หลวงพ่อเอ็นดูแบบลูกหลาน ด้วยอาจจะเฉลียวฉลาด เรียนสูง ได้ของดีหลวงพ่อมาเยอะ ผมเลย ทำเบี้ยมารุ่น ( อาจารย์หมีเป็นคนทำ ผมเป็นคนออกทุน และควบคุมขบวนการ ...แหะๆ ) ทำล็อกเก็ตแบบตัวอย่างมาอันเดียว ให้เซียนน้ำไปขอให้หลวงพ่อท่านเมตตาเสกให้ ไม่ได้นึกว่าจะทิ้งไว้นาน สักอาทิตย์สองอาทิตย์ น่าจะพอ ระดับหลวงพ่อ ไม่จำเป็นต้องนาน ช่วงเวลาที่เอาไปฝากท่านคือ ประมาณเดือน ตุลาคม ๒๕๕๒

พอออกพรรษา แต่พอไปเอาคืน ท่านบอก คุณน้ำว่า กูเสกให้มึงทุกวัน แต่มึงอย่าพึ่งเอาไป แต่ให้รอ เสาร์ ๕ มีนาคม ปี ๕๓ ก่อน ตกลง ฝากไว้ เสกต่อไปอีก เพราะท่านต้องการแบบนั้น เสาร์ ๕ เป็นวันแรงน่ะครับ ไม่ใช่วันดี ตามแนวโชคลาภ แต่แรงตามหลักไสยศาสตร์ อยู่ยงคงกระพัน คุ้มครอง แคล้วคลาด และเป็นวันที่หายาก นานๆจะมีสักที

พอผ่านเสาร์ ๕ คุณน้ำไปรับ ถวายหลวงพ่อท่าน ส่วนนึงจำได้ประมาณครึ่งหนึ่ง ให้หลวงพ่อไว้แจกศิษย์ หรือ ออกให้บูชาค่ายาท่าน ( ท่านป่วยกระเสาะ กระแสะแบบโรคคนแก่ แต่ช่วงนั้นยังแข็งแรงดี และ เดินไม่ค่อยถนัด ขาตึงชา อ่อนแรง ) คุณน้ำมาเล่าให้ฟังว่า พอคนรู้ว่าหลวงพ่อทองหยิบมีเบี้ยแก้ พรึ่บเดียวเกลี้ยง ใครได้ไปมั่งผมไม่ทราบ แต่เอามาให้ดูว่าเบี้ยวัดบ้านกลางมี เผื่อท่านไปเจอจะได้รู้ ว่าของวัดบ้านกลางและ หลวงพ่อทองหยิบเสกมานานร่วม ร่วมหกเดือน ข้ามปีทีเดียว หลวงพ่อย้ำกับเซียนน้ำ ว่า กูเสกให้ทุกวัน แต่ ตัวมันเล็กกูจับไม่ถนัด จารไม่ได้ทุกตัว ด้วยหมึก เอาแค่เป็นตัวครูเป็นที่ระลึก

ผมแบ่งกับคุณน้ำอีกครึ่ง เก็บไว้ แทบไม่เคยโชว์ใคร แจก ใคร น่าจะเอามาประมูลครั้ง สองครั้งไม่มาก เพราะหวง เพราะของดีจริงๆ แต่แนว หลวงพ่อหยิบจะไปแนวบู็ แรงๆ ร้อนๆหน่อยน่ะครับ แม้ ท่านจะเป็นดูใจเย็น เมตตา ท่านน่าจะไปแนวกสิน พวกไฟ กสินน้ำ และไม่เคยเอาเบี้ยท่านไปเสกซ้ำ เพราะต้องการเก็บแนวท่านไว้ ท่านเก่งทางบู๊ๆ คุ้มครองสูง

ผมเอาไว้ที่รถ หนึ่งตัวเสมอ เพราะของท่านคุ้มครองดีมากครับ



เก็บใส่ขวดไว้ จนฝุ่นขึ้น




ที่ผมเขียนบันทึกไว้ กันลืม เสกนานร่วม ๖ เดือน นานกว่าตะกรุดมากเลยครับ น่าจะลงไว้หลายวิชา






ล็อกเก็ตของท่านลองทำอันเดียว ท่านจารให้เก็บไว้อย่างดี เสกรวมกับเบี้ยนานเท่ากัน





เบี้ยตัวจ่าฝูงที่ท่านเมตตาจารให้ ชอบมากครับ






เบี้ย หลวงพ่อทองหยิบ วัดบ้านกลางครับ

 

เบี้ยคงดวง หลวงพ่อแม้น วัดหน้าต่างนอก



ฝาเงิน หลวงพ่อแม้นจาร ด้วยตัวเอง

เบี้ยแก้คงดวง เสาร์ 5 ปี 2553 พระครูสมบูรณ์จริยธรรม (แม้น อาจารสมฺปนฺโน) วัดหน้าต่างนอก อยุธยา

เป็นเบี้ยแก้รุ่นแรกของท่าน สร้างแค่ 73 ตัว และมีตัวครูอีก 9 ตัว แบบตัวครูหายากมากเพราะต้องจองกัน ปกติปรอท 1 กก. สร้างเบี้ยแก้ตัวเล็กได้ประมาณ 60 กว่าตัว (ใส่ปรอท นน. 1 บาท)

พระคาถา "พระเกตุ (คงดวง)"ซึ่งเป็นพระคาถาที่ท่านเชี่ยวชาญมาก เรียกว่าอยู่ในจิตในใจของท่าน สามารถกำหนดได้ทันที
วิชาคงดวงนี้ ท่านทำมาร่วมยี่สิบปี และไม่เคยเสียชื่อวัดหน้าต่างนอก ไม่เคยมีใครมาต่อดวงไปแล้วไม่ได้ผล มีแต่คนถามหา

การปลุกเสก หลวงพ่อแม้นท่านปลุกเสกเดี่ยว ในการปลุกเสกท่านเชิญครูบาอาจารย์ของมาร่วมด้วยทุกครั้ง โดยเฉพาะหลวงพ่อจงโดยท่านเริ่มเสกตั้งแต่ 28 มกราคม 2553 ไปจนถึงวันเสาร์ขึ้น 5 ค่ำ เดือน 5 ปีขาล (20 มีนาคม 2553) เป็นอันเสร็จพิธี

 

รูปถ่ายหลวงปู่เล็ก



ชุดพื้นสีฟ้าผมสร้าง ตอนท่านอายุ ๙๐ ปี น่าจะปี ๒๕๕๒



ส่วนชุดสีน้ำตาลเป็นย้อนยุคสร้างโดยคณะศิาญืวัดเงิน ผมลืมชื่อว่าใครทำ น่าจะประมาณปี ๒๕๕๖ หรือ ๒๕๕๘ ครับ

มาคราวนี้ไม่ตัด มาเป็นแผ่นเลยครับ เอาไปใส่กรอบสวย วันหนึ่งจะหายากครับ

 

ผ้ายันต์เสาร์๕ สีเหลืองหลวงปู่พระครูบุญศรี



ลงวันที่เสร็จ ๑ กค ๒๕๓๘

 

ผ้ายันต์เทพราหู สายแม่กลอง

ทำพิธีและปลุกเสกโดยพระครูมานิตย์